vrijdag 5 juli 2013

Snowden, aflevering 3



Het aardige van de hele kwestie rondom Snowden is dat hij erin slaagt nu al meer dan een maand de gemoederen bezig te houden. Ten minste drie keer per week kunnen we over hem of over de gevolgen van zijn daad een artikel lezen. Hij behoort natuurlijk tot het uitverkoren volk. Datzelfde geldt voor de vrouw die nu heeft aangeboden met hem te trouwen. Maar niet iedereen die een lid is van het uitverkoren volk, komt zo vaak met naam en toenaam in de krant.

Op http://www.hollandbizzrussia.com las ik een aardig artikel over de kwestie “snowden”. De schrijver gebruikte een leuke woordspeling “Snowdown”. De sneeuw dwarrelt neer. De sneeuw als mogelijke voorbode van een nieuwe koude oorlog. De sneeuw zuivert de lucht. Is de sneeuw nat of droog? Deze sneeuw is nat.  Er is geen sprake van echte sneeuw, wel echte Snowden, maar geen sneeuw. Er komt geen nieuwe koude oorlog en er wordt niet gezuiverd. Zuiveren kan niet meer. Daarvoor is de lucht te vies, de politiek te smerig.

Niet voor niets is het woord “politicus” in steeds meer landen een scheldwoord geworden. We maken nu van nabij mee hoe de etymologie van een woord beïnvloed wordt door maatschappelijke omstandigheden. Ooit zal iemand hierop promoveren. In Bulgarije is het woord “politicus” al daadwerkelijk een schelwoord en in Rusland was het op hard op weg eveneens een scheldwoord te worden, ware het niet dat Poetin hier een stokje voor gestoken heeft. Poetin deed dit niet via zijn macht, maar gewoon via zijn beleid. Poetin slaagt erin om op een rustige, je mag wel zeggen, bedaarde manier, het Rusland van nu haar geloof in zichzelf terug te geven. Dat is bewonderenswaardig. Daarom stellen steeds meer mensen vertrouwen in Poetin. Maar goed, dat is een andere kwestie. Ik had het over Snowden.

Snowden is voor Amerika nog steeds staatsvijand nummer 1. Snowden is de contraspion, de held die nog steeds bezig is held te worden voor iedereen. Natuurlijk spioneert iedereen, ook Frankrijk schijnt daar plezier in te hebben. We willen allemaal graag weten wat de buurman doet en als het even kan ook de buurman die twee straten verderop woont. Er is dus in feite geen vuiltje aan de lucht. Het valt allemaal wel mee. Maar toch…… Politici, vooral presidenten zijn net kleine jongetjes, die niet tegen hun verlies kunnen. Ze willen graag hun spierballen laten zien: wie heeft de grootste ballen? Ze kunnen er al helemaal niet tegen wanneer iemand erin is geslaagd hun systeem te ondermijnen. Deze man moet hoe dan ook in zijn lurven worden gevat, zo is de gedachte.

Nu wisten we natuurlijk al wel dat deze Obama zich ontpopt heeft als een schurk en we hebben kunnen zien dat landen als Frankrijk en Portugal zich gedragen als slangachtige wezels, kruiperige figuren die precies doen wat de meester beveelt. Vooral Frankrijk, eens een trotse natie, moet nu buigen voor de macht van de tiran en zich gedragen als luchtpiraat. Oostenrijk zou niet bang zijn, zo heeft het laten weten. Maar aan welk land, aan welke regering kunnen we nog enig geloof hechten?

Nu heeft deze Snowden asiel aangevraagd in veel verschillende landen, zelfs in Rusland. Waarom heeft hij dat gedaan? Naar mijn idee heeft hij dat gedaan om de wereld te laten zien dat vrijwel elk land onder de plak zit van Amerika. Niemand durft het op te nemen. Helemaal niemand? Ja, er zijn wel twee grote landen die het aandurven: China en Rusland. Zij hebben echter geen zin in “het gedoe”. Rusland zou als voorwaarde hebben gesteld dat de kraan dicht moet. Een beetje vreemd als we bedenken dat de kraan in Rusland onbetrouwbaar is. In een willekeurige stad kan immers plotseling, zonder vooraankondiging zomaar de kraan worden dichtgedraaid. Geen water. Maar goed, informatie is geen water.

Ondertussen zit Snowden nog steeds in niemandsland, een man zonder status op een stukje grond zonder status. Amerika heeft de man zijn staatsburgerschap ontnomen. Een staatsburger heeft recht op juridische bijstand, iemand die geen staatsburger is, heeft dat niet. Met andere woorden: wanneer Edward Snowden wordt gepakt, wordt hij gewoon op Guantanamo Bay gedumpt. Geen proces, niets. Ik noem dat het schenden van de mensenrechten. Zelfs de NRC ging zover dat het in het eigen commentaar de actie van Amerika heeft veroordeeld. (NRC 06-07-2013) Het schenden van de mensenrechten door Amerika werd zelfs expliciet genoemd. Bravo!

Het is wel zeer bizar dat een mens zou kunnen worden veroordeeld in een land dat zelf heeft verkondigd de schender van staatsgeheimen zijn burgerrechten te ontnemen. Het staatsburgerschap is Snowden ontnomen. Hij is geen Amerikaan meer, maar statenloos. Kan een statenloos iemand (is deze persoon officieel nog iemand?) worden veroordeeld? Kan Amerika Snowden nog wel aanklagen? Hij is immers statenloos. Hij is in een soort niemandsland, een ruimte tussen hemel en aarde.

Nu is Amerika natuurlijk niet het enige land dat mensenrechten schendt. Rusland doet dat ook. Als het erop aan komt, zullen veel mensen beweren dat Rusland een grotere schender van mensenrechten is dan Amerika. Toch zit in Rusland momenteel niemand in een of andere bases in het buitenland meer dan tien jaar te wachten op een beschuldiging. Rusland ziet zichzelf niet als baas van de wereld. In een interview dat nog niet zo lang geleden is verschenen op de ARD, de grootste Duitse televisiezender, werd Vladimir Poetin, president van Rusland, gevraagd waarom Rusland actie heeft ondernomen tegen de NGO’s in Rusland. Zijn antwoord kwam erop neer dat in Rusland momenteel meer dan 500 van dit soort organisaties werkzaam zijn. Het enige wat Rusland wil weten is waar deze organisaties hun geld vandaan halen en waar het geld vervolgens naar toe gaat. In Amerika is een zelfde soort wet al in 1938 van kracht. Frappant is dat Rusland maar twee van dit soort organisaties financiert, een in Parijs en een in New York. Democratie..?   

Rusland en Amerika zullen nooit echte vrienden worden en dat is maar goed ook. Rusland is nog steeds het land waar een man een man is en een vrouw een vrouw. In Amerika is dat niet altijd even duidelijk. Je hebt daar man-vrouwen, vrouw-mannen, queers en queens en dan is er nog een groep die niet meer opvalt. Dat zijn zogezegd de gewone mensen. Mag je in dat land nog wel “mama” zeggen? Wat is er nog over van de democratie? Nog steeds is er een groepje mensen dat gelooft dat  Amerika democratisch is. Die groep wordt met de dag kleiner. Hoe is het met cultuur? Mag je in Amerika de kwestie aan de orde stellen die betrekking heeft op de indianen? Nee, liever niet. Mensen die houden van het grote geld, houden van namaak, houden van een land waarvan de president ervan overtuigd is dat zijn land de wereld mag en moet voorschrijven hoe gedacht moet worden, hoe gehandeld moet worden, kiezen Amerika. Dit is het land waarvan politici menen dat zij anderen de les mogen lezen zonder dat zij zelf de les gelezen mogen worden, het land dat het alleenrecht heeft op waarden die als enige ware waarden zouden zijn. Mensen die zelf  nadenken, mensen die geloven in tradities, die kinderen willen beschermen, mensen die geloven in datgene wat echt is, zouden misschien kiezen voor Rusland.

In ieder land is wel wat mis, ook in Rusland. Zeg tegen een Rus dat zijn land niet heilig is en de kans is groot dat hij boos wordt. Rusland is echter zeker niet heilig. Er is veel mis. Poetin en zijn clan houden het land in een ijzeren greep en verrijken zichzelf ten koste van de bevolking. Toch pretendeert Rusland niet dat het de waarheid in pacht heeft. Het streeft er niet naar zijn waarden te exporteren en op te dringen aan andere landen.

Er zijn van die heikneuters die menen dat Rusland mensen discrimineert, maar deze heikneuters zijn in het echt geen heikneuters, maar zeikneukers. Zij zeiken en bekritiseren iedere komma. Tegelijkertijd hebben zij geen oog voor de rechten van het kind. Hun hersenen zijn niet groter dan de inhoud van een erwt.

Europa, een valse belofte

  Dordrecht, 04 februari 2024 In de jaren dertig van de twintigste eeuw hield Stefan Zweig drie lezingen. De eerste vond plaats in 1932 ...