Lang leve de lezer, lang leve de authenticiteit!

Van een collega ontving ik het boekje “Lang leve de lezer’ van Alex Boogers. Het boekje is een manifest en wel een manifest voor het boek, voor de roman. Ik ben nu aangeland op bladzijde 69 en kan mij in grote lijnen vinden in hetgeen Alex beschrijft. Enige tijd geleden schreef ik een artikel met als titel ’Ook de literatuur moet in het gareel lopen. Ik stuurde dit aan mijn collega’s, maar zoals meestal het geval is, ontving ik geen reactie. De meeste mensen reageren alleen wanneer het artikel in de krant is verschenen of wanneer er sprake is van een manifest dat door een inmiddels erkende schrijver geschreven is. Ik ga nog een stapje verder: de meeste collega’s, leraren Nederlands, reageren helemaal niet. Nergens op. 

Het artikel handelde over politieke correctheid en de aanleiding was dat iemand – in mijn ogen een idioot – in kaart had gebracht hoeveel witte mensen als romanpersonage figureren in romans en dat natuurlijk in vergelijking met zwarten. Deze malloot onderzocht ook hoeveel hoogopgeleiden in relatie tot laagopgeleiden als personage optreden en hoeveel vrouwen in vergelijking met mannen. De conclusie is dat de hoogopgeleide witte man de literatuur domineert. En dat kan natuurlijk niet. In onze media komen we steeds meer van dit soort onzin tegen. Nu is er weer onderzocht hoeveel gekleurde mensen er werken in een museum. Conclusie: het zijn er te weinig.

Dat de witte man als hoofdpersoon veel vaker voorkomt dan de zwarte man, is volkomen logisch. Er zijn nu eenmaal veel meer blanke schrijvers dan zwarte schrijvers en een schrijver kiest meestal een hoofdpersoon met wie hij zichzelf kan identificeren. Dat de hoofdpersoon hoog is opgeleid is evenmin vreemd. Laagopgeleide mensen lezen vrijwel geen literatuur en een belangrijke functie van literatuur is identificatie en projectie.

Als men zou onderzoeken hoeveel Russen er in Russische boeken voorkomen, zou de conclusie waarschijnlijk zijn: meer dan 90 %. Waarschijnlijk zal de meerderheid van de hoofdpersonen in deze Russische boeken man zijn en hoogopgeleid.

Je zou dezelfde vraag kunnen stellen over Russische literatuur: waarom komen er zoveel Russisch mensen voor in Russische boeken? Waarom komt er zoveel sneeuw voor op de Noordpool? Waarom ligt er zoveel zand in de woestijn?

Alex Boogers denkt er precies hetzelfde over. Hij schrijft op bladzijde 70 dat het er helemaal niet toe doet wie een boek schrijft over wie. Waarom zou een vrouw geen boeken mogen schrijven over mannen? Waarom mag een man geen boeken schrijven waarin de hoofdpersoon een vrouw is? Waarom mag een blanke geen boeken schrijven waarin zwarten figureren? Waarom zou je geen boek mogen schrijven waarin de hoofdpersoon bekent niet van homo’s te houden? Wat is dat voor waanzin? Zijn conclusie is dan ook dat dit soort pathetische pogingen om er een politiek correcte agenda op na te houden en deze op te leggen aan iedereen, ertoe leidt dat de roman doodbloedt.

De recensenten van de Volkskrant, de NRC, Trouw en alle andere toonaangevende bladen accepteren het niet meer wanneer iemand een roman schrijft waarin een eigen visie klinkt. De visie moet passen in het gareel, moet passen in datgene wat de gevestigde politiek voorschrijft. De ooit zo bejubelde dissident die zich keerde tegen het toenmalige Sovjetsysteem is verworden tot populist zodra hij zich keert tegen het eigen systeem. Iedereen die het niet eens is met de linkse idee dat we van het gas af moeten, dat we over moeten gaan op andere energie, dat we minder vlees moeten eten, dat Trump een idioot is, dat Poetin een agressieve politiek voert, wordt populist genoemd en populisten worden verguisd, terwijl je diezelfde populisten zou kunnen zien als nieuwe dissidenten. 

Mijns inziens zijn degenen die het niet eens zijn met het politiek correcte denken, de nieuwe dissidenten, mensen die op een genuanceerde manier tegen Trump aankijken. Mensen die niet meteen alles veroordelen wat Viktor Orbán doet. De gevestigde media zien al die politiek correcte mensen als de goeden, terwijl de door hen benoemde populist per definitie fout is. Volgens het politiek correcte denken kent de wereld geen kleuren meer. Alles moet gelijk zijn, terwijl naar mijn idee juist de verscheidenheid, de kleurrijkheid het leven boeiend maakt. Authenticiteit en passie is waar het om gaat. De roman moet een andere kijk bieden op het leven, maar in de huidige tijd schijnen de media te lijden aan verstarring. Alle gezichten moeten een kant op staan. Een horizon bestaat niet meer, misschien komt dat doordat onze premier visieloos is en niet in staat is zelf te denken.

Ongelijkheid en discriminatie, schepping van God

In de loop der geschiedenis zijn er talloze boeken geschreven over Vrijheid. John Stewart Mill publiceerde in 1859 zijn vurige pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting (Over vrijheid), van Erich Fromm verscheen in 1941 De angst voor vrijheid en Isaiah Berlin publiceerde Twee opvattingen van vrijheid in 1958. Rousseau schreef een inmiddels klassiek geworden werk over de ongelijkheid dat al in 1755 verscheen. Hij onderzocht in dit werk de oorzaak van de ongelijkheid onder de mensen. Wat is de oorsprong daarvan? Inmiddels schrijven we 2020 en we moeten constateren dat onze vrijheden, maar ook dat de ongelijkheid onder mensen alleen maar toeneemt.

De tegenstelling tussen armen en rijken is in de afgelopen decennia groter en groter geworden. Er zijn nu mensen in de wereld, zoals Bill Gates, Mark Zuckerberg en Jef Bezos die 70 tot 140 miljard dollar bezitten. (Bloomberg Billionaires Index, 2019) Deze drie mensen samen zouden dus een land als Portugal waarvan het BNP ca. 240 miljard dollar bedraagt, kunnen opkopen. Dat is bizar.

Ongelijkheid is gerelateerd aan vrijheid. We leven nu in een tijd waarin ons leven getroffen is door een virus. We noemen dit de coronacrisis. Niet een rijk iemand, niet een wereldleider is gestorven aan de gevolgen van dit virus. Het zijn met name de ouden en de zwakken die het loodje leggen. George Soros die vermoedelijk 90 jaar is, leeft gewoon verder. Tegelijkertijd zijn het de mensen met macht die onze vrijheden aan banden leggen. Is het niet door corona, dan is er wel iets anders. Het aantal camera’s in de wereld, met name de westerse wereld – maar ook die van Rusland – neemt met de dag toe. Men wil wetten schrijven die ertoe leiden dat de politie beschikt over ongelimiteerde macht. In Nederland heet deze wet De coronawet.
  

Afgezien van corona spelen er nog twee zaken. Het klimatolisme met zijn klimaatterroristen en het opnieuw in leven roepen van een beweging die zwarten wil bevoordelen: Black Lives Matter, een gesponsorde organisatie die van mening is dat zwarten worden gediscrimineerd en het tij nu moet worden gekeerd. Beide fenomenen, zowel het klimatolisme als het ophef makende racisme hebben tot gevolg dat onze vrijheden steeds verder worden beperkt. De censuur neemt met de dag toe. Politieke correctheid is gerelateerd aan het hebben van een goede baan. Wanneer men iets zegt of schrijft dat niet voldoet aan de voorgeschreven regels, loopt kans zijn baan te verliezen.

Racisme is inherent aan de mens en wordt aangewakkerd door overheden. Ieder mens discrimineert. Een kind van zes jaar kiest zijn vrienden op grond van bepaalde criteria. Het kind weet niet wat het woord betekent, maar kiest onbewust zijn of haar vrienden. Dat impliceert dat het kind een voorkeur heeft voor bepaalde kinderen. Andere kinderen zouden zich benadeeld kunnen voelen. Het kan zelfs voorkomen dat het kind niet met bepaalde andere kinderen wil spelen. In alle gevallen is sprake van ongelijke behandeling. Ik vermoed dat de dochters van Alexander ook niet met iedereen thuis mogen komen. Wanneer het kind volwassen wordt, kiest het een partner. Deze keuze vindt plaats via geur. Dat zou althans volgens de wetenschap het geval zijn. Ook dan is er sprake van een keuze. De neus kiest. Het lichaam kiest. De ogen kiezen. Meestal kiest de mens iemand die dezelfde kleur heeft als hij. Een huwelijk tussen een zwarte man en een blanke vrouw komt niet zo vaak voor. Een huwelijk tussen een zwarte vrouw en een blanke man komt nog minder vaak voor. Toch zijn blanke mannen niet per se vies van zwarte vrouwen, getuige het enorme aantal verkrachtingen dat in de loop der eeuwen plaatsvond. 

Ik laat dat laatste aspect even buiten beschouwing, omdat er immers ook genoeg Arabieren zijn die blanke vrouwen verkrachtten, omdat er immers ook verkrachtingen plaatsvonden door losgeslagen vluchtelingen waardoor jonge westerse vrouwen niet meer zo gemakkelijk in hun eentje ergens naar toe gaan. Ik wil me beperken tot de vrijheid van de mens in het kiezen van een partner. Naar mijn idee is er namelijk helemaal niets mis mee wanneer een blanke man een blanke vrouw kiest. De beweging Black Lives Matter zou deze man echter kunnen beschuldigen van discriminatie. Waarom zou hij bijvoorbeeld geen zwarte vrouw nemen? Moet iemand per se alle mensen aantrekkelijk vinden? Stel dat er tien vrouwen op een rijtje staan. Negen van de tien zijn zwart. De blanke man kiest die ene witte vrouw uit. Mag dat? Natuurlijk mag dat! Zelfs wanneer die vrouw veel ouder is en haar lichaam afstotelijker, dan nog heeft die man het recht om deze vrouw te kiezen.

Black Lives Matter maakt zich schuldig aan discriminatie. Door deze naam te kiezen, zegt deze beweging dat zwarte levens ertoe doen en impliceert daarmee dat blanke levens er juist niet toe doen. Stel dat er een beweging zou worden opgericht met de naam White Lives Matter, dan zou de hel losbarsten. Deze beweging zou worden beschuldigd van racisme. Omgekeerd is dat niet het geval.

Waarom zou ik niet het recht mogen hebben om zwarte vrouwen niet aantrekkelijk te vinden? Ik heb toch ook het recht om blanke vrouwen niet aantrekkelijk te vinden?  

Discriminatie is van alle tijden en het is onmogelijk mensen hiervoor te bestraffen. Sterker nog: MENSEN HEBBEN HET RECHT OM TE DISCRIMINEREN. Mensen hebben het recht om hun voorkeur uit te spreken voor bepaalde mensen. Dat doet iedereen.

Stel dat een Nederlander bij een Turkse garage gaat solliciteren, zou hij dan worden aangenomen? Natuurlijk niet. Stel dat je als kaaskop in Spanje wil werken, dan zal dat niet meevallen. Degene die een eigen bedrijf begint, lukt het misschien. In loondienst beslist niet . In Israël. Kun je alleen wonen als je jood bent. Als je in China wilt wonen, zul je altijd als buitenlander worden beschouwd, hoe erg je je best ook doet om Chinees te willen zijn. Je blijft altijd tweederangs. 

Dat ieder mens respect verdient, ongeacht zijn geloof of kleur, is evident. Het is daarentegen niet normaal dat je niet trots mag zijn op je eigen cultuur. Er wordt zelfs van je verwacht dat je je moet schamen, omdat je wit bent. Is het niet zo dat veel Japanners en Chinezen graag naar Europa komen om de Europese cultuur te komen bewonderen? Nogal wat Japanners sparen hun hele leven om een reis te kunnen maken naar Europa. Zo zijn er ook Nederlanders die lang sparen om met het hele gezin naar de V.S. te kunnen om daar Hollywood en Las Vegas te bewonderen. Even goed zijn er Nederlanders die lang sparen om een reis te kunnen maken naar Thailand of Indonesië. Al die toeristen reizen niet naar die landen omdat ze die landen minderwaardig vinden. Ze gaan ernaar toe om de cultuur te bewonderen. Als het zo is dat er in Nederland zo veel wordt gediscrimineerd, waarom komen er dan nog steeds Afrikanen naar Nederland? Waarom wil men hier zo graag wonen? 

Als de eigen cultuur zo goed is, waarom vluchten dan zo veel mensen naar andere landen? Ik vind Japan een geweldig land. Ik vind de cultuur prachtig. Ik vind de Arabische cultuur eveneens interessant en Ik wil graag India nog eens bezoeken. Het zou toch wel zeer bizar zijn wanneer iedere cultuur gelijk is. Gelijkheid bestaat niet. Als ik zou besluiten om in India te gaan wonen, dien ik de cultuur te respecteren. Dat verwacht ik ook van anderen. Gelijkheid bestaat niet, misschien wel gelijkwaardigheid. Daar zit het woord 'waardigheid' in besloten. Iedere cultuur heeft een waarde en aantrekkelijke kanten. Daarbij is de kleur van de mens enigszins identiek aan de cultuur waaruit hij voortkomt. We zouden er toch niet aan moeten denken wanneer ieder mens dezelfde kleur heeft, wanneer ieder mens gelijk is. De wereld zou saai worden en ophouden te bestaan. 

Kaïn sloeg zijn broer dood omdat hij meende ongelijk te worden behandeld. Dat was het begin...... Mijn conclusie is dan ook dat God de ongelijkheid heeft veroorzaakt. Zodra hij de mens schiep, schiep hij ongelijkheid. Dat was al zo in het paradijs, omdat het de mens niet toegestaan was te eten van de boom des levens, waardoor hij kennis zou verkrijgen.