Dit artikel heb ik gevonden op de site "gewoon nieuws.nl". De schrijver van het artikel, Andrei Fusov, heeft naar mijn idee veel kennis van zaken en biedt een geheel andere blik op het conflict tussen Oekraïne en Rusland. In feite gaat het hier natuurlijk niet om een conflict tussen Oekraïne en Rusland, maar om een oorlog tussen het westen en Rusland. Van meet af aan was dit duidelijk.
Wel nu, oordeel zelf. Hieronder is het vrij lange en gedegen artikel te lezen.
I
Ingezonden
artikel door: Charlie
Minister
Timmermans in “Nieuwsuur”
Andrey
Fursov
Zondag 5 mei
werd Minister Frans Timmermans geïnterviewd door Nieuwsuur. Het interview
betrof uiteraard Oekraïne, over het steeds verder escalerende geweld daar.
Volgens Timmermans moeten we niet luisteren naar de holle Sovjet retoriek van
Poetin. De verwijten die Poetin naar het Westen maakt, zijn ketelmuziek. We
moeten naar de feiten kijken, en feit is, dat Poetin de Krim heeft geannexeerd.
Nu, mijnheer
Timmermans, de feiten liggen toch iets gecompliceerder. Ik ga het niet opnemen
voor Poetin en de Russische oligarchenkliek, maar ik vind enige nuance toch wel
op zijn plaats.
- Feit is dat sinds de val van de
Sovjet Unie, Oekraïne belegerd wordt door de westerse inlichtingendiensten
en Non-Gouvermentele Organisaties (GMO’s).
- Feit is dat zowel Rusland als
Oekraïne min of meer leeggeroofd zijn door westerse multinationals.
- Feit is dat wij in Europa nog
steeds als een schoothondje achter Amerika aanhobbelen en dat Amerika de
regels in de wereld bepaalt.
- Feit is dat het Westen met twee
maten meet. Groot Brittannië kan de Falkland Eilanden annexeren en daar
kraait geen haan naar, terwijl ze daar niets te zoeken hebben, terwijl
Oost-Oekraïne van oorsprong Russisch grondgebied is.
- Feit is dat Poetin eigenlijk
niet anders kon handelen als hij gedaan heeft, omdat Rusland het
volgende slachtoffer dreigt te worden van Amerikaanse manipulatie.
Maar u moet
mij niet op mijn blauwe ogen of op mijn woord geloven, u moet Andrei Fursov
maar eens beluisteren, indien u Russisch verstaat of Engels kunt lezen. En
anders kunt u de vertaalde tekst van zijn lezing hieronder lezen. Wat hij te
melden heeft, liegt er niet om.
De tekst is uit het Russisch in het Engels vertaald en van daaruit in het
Nederlands. Er zal wel het een en ander verloren zijn gegaan in dat proces.
Sommige alinea’s lijken wat warrig, maar de strekking van het verhaal is
kristalhelder. Het is een must-read voor wie wil begrijpen wat er gaande is in
Oekraïne. De lezing werd gegeven na aansluiting van de Krim bij Rusland en voor
het geweld in Oost-Oekraïne.
Ik moet wel
zeggen dat de uitspraken van Fursov soms wat onorthodox zijn. Hij neemt,
zogezegd, geen blad voor de mond. Maar hij is duidelijk wakker. En al berust
slechts de helft van wat hij zegt op waarheid, dan is dat al voldoende om eens
kritisch naar het Westen te kijken.
Wat mij vooral stoort, is dat Timmermans ons eigenlijk monddood wil maken. Wij
mogen niet kritisch zijn naar het Westen en wij mogen al helemaal geen begrip
hebben voor het Russische standpunt. Je zult mij niet horen zeggen dat Poetin
te vertrouwen is, maar zijn agenda lijkt voorlopig toch minder imperialistisch
dan die van de Verenigde Staten van Amerika.
[Tekst
tussen rechte haken is door mij toegevoegd]
Video: Russisch gesproken, Engelse ondertiteling
Slagveld
Oekraïne bezien vanuit Russisch perspectief.
Door Andrei Surkov, Historian, Director of Russian Studies, Moscow
University. Member of
the International Academy of Sciences.
Introductie
Laat me allereerst zeggen, dat het soms aangenaam is om het fout te hebben. Ik
had het fout. Begin februari had ik een discussie met mijn collega, Elena
Ponomarëva, over de vraag of we de Krim zouden kunnen annexeren? Ik was
pessimistisch en zei: 10% kans dat we de Krim innemen. We zullen het niet
krijgen, omdat het Westen agressief zal reageren en het onze autoriteiten
ontbreekt aan moed. Zij zei daarentegen: 90% kans dat we de Krim innemen en 10%
kans dat het niet gebeurt. Zij had gelijk, ik zat fout.
Het staat buiten kijf dat de hereniging met de Krim een belangrijke mijlpaal
is. In een recent TV interview heb ik gezegd, dat het een wezenlijk einde is
van een schandelijk tijdperk dat begon in Malta op de 2de dec. 1989, toen
Gorbatsjov werkelijk alles opgaf aan Bush, zelfs dat waar niet om werd
gevraagd.
Daarna werd
al het mogelijke opgegeven. Later, tijdens het bewind van Poetin, gloorde er
weer hoop. Er was de oorlog van 08-08-08 (Georgië). Maar later faalden we Libië
te steunen. Hoewel we de poot weer stijf hielden in Syrië. Dit is echter
allemaal ver weg van het Russische land, maar Oekraïne en de Krim, dat is een
compleet nieuwe situatie. We zijn begonnen, stukje bij beetje, ons territorium
terug te nemen. We begonnen op de wijze zoals de Moskovische prinses het deed
in de 14de, 15de eeuw, zoals de Romanovs het deden, en Stalin in de dertiger
jaren, het kwam allemaal neer op: het verlaten van de historische zone van
nederlaag.
Maar het
verlaten van de historische zones van nederlaag betekent niet alleen
buitenlandse vraagstukken, we verscheuren nu de status quo die in 1991-94 vorm
kreeg. Ik bedoel hiermee: het uiteenvallen van Sovjet Unie, de uranium deal, de
beschieting van het Russische parlement, het Boedapest Memorandum.
Het te boven
komen van de nederlaag heeft niet alleen een buitenlands maar ook een
binnenlands aspect, het bewind van Jeltsin heeft een hele laag mensen tot
extreme welvaart verheven, die president Poetin landverraders noemde. Deze 5de
colonne, bevindt zich onder de autoriteiten, het zakenleven en in de media. Zij
gaven zich vooral bloot tijdens de gebeurtenissen op de Krim. Het moment van de
waarheid, het moment van keuzes maken. De mensen moesten kleur bekennen. En dat
was belangrijk, omdat men nu duidelijk kon zien, hoe er dubbele standaarden
werden gehanteerd.
Wat ik
bedoel met dubbele standaarden? Voorbeeld: Ooit hebben de Britten de Falklands
geannexeerd. Zij zeiden: “Nou, waarom niet? We hebben een referendum op de
Falklands gehouden, en de bewoners waren in meerderheid voor aansluiting bij
Groot Brittannië, en dat is genoeg.”
Maar de Krim is een heel ander verhaal… – ofschoon de situatie hetzelfde is.
Vandaag de
dag bekijken we de situatie in Oekraïne vanuit meerdere hoeken. Het is een
complexe situatie, zoals alle grote situaties. Veel verschillende aspecten
hebben geleid tot wat gebeurd is, niet alleen de aanvaring tussen Rusland en
het Westen. Er is nog veel meer gaande.
We hebben het hier over oligarchen.
We zullen het over de belangen van het Westen hebben – Europa en de VS hebben
verschillende belangen.
Vervolgens de belangen van Israël.
Tenslotte zullen we het hebben over de belangrijkste gebeurtenissen voortkomend
uit de Banderite-Amerikaanse coup in Kiev, die zich blijft ontvouwen.
[Banderite is een Oekraïense nationalistische beweging vernoemd naar Stepan
Bandera.]
De
Oekraïense Oligarchen
Allereerst de Oekraïense zakelijke clans.
In 2012 werd door analisten al gewaarschuwd voor een conflict in 2013 tussen de
zakelijke clans, tussen de oligarchen. En dat is wat gebeurd is.
Eind 2013 was de macht in Oekraïne verdeeld over vier zogenaamde clans.
Allereerst is er de Donetsk clan, met Rinat Akhmetov aan het hoofd met
een geschat vermogen van $16 miljard. Hij is vooral actief in mijnbouw en
staalproductie. In deze clan zitten ook Boris Kolesnikov, the Kluevs, Yury
Ivanyuschenko.
De tweede clan is de familie Janoekovitsj. Zij beheersten voornamelijk
de douane, landbouw en infrastructuur. Hoewel minder rijk, beheerden zij
belangrijke administratieve functies. Onder het presidentschap van Janoekovitsj
is de Oekraïense welvaartstaat om zeep geholpen, althans dat wat er van over
was. Afbraak van de welvaartsstaat begon onder Kuchma (1994-2005). Yuschenko en
Timosjenko hebben de welvaartsstaat aanzienlijk verder uitgekleed en
Janoekovitsj heeft de klus afgemaakt. De groei van de miljardairklasse is
interessant, waren er in 2010 nog 8 miljardairs, in 2011 waren er al 21.
Het volgende massieve blok is Firtash, dat is RosUkrEnergo,
energieproductie en chemicaliën. Zij zijn de hoofdpartner van de Rothschilds
in Oekraïne. Een van de belangrijkste adviseurs van Firtash is Robert
Shetler-Jones, een ondernemer van de Rothschildgroep en hij werkt voor MI6.
Later meer over hem.
Tussen twee haakjes, in alle Britse corporaties word je voor senior posities
verplicht gescreend/gekeurd door MI6.
De volgende clan is Privat. Dit is tevens de interessantste. Het is de
groep van Ihor Kolomoisky, vermogen $3 miljard. Deze Kolomoisky is de motor
achter wat er nu in de Oekranïne gebeurt[op het Maidanplein]. Geboren in 1963,
jood. Sponsor van joodse organisaties en voetbalclubs. Vicepresident van
Oekraïense Voetbal Federatie, bezit voetbalclubs in Oekraïne en Israël, heeft
banden met criminele organisaties enz. Was sponsor van Yuschenko en Timosjenko,
en ook van de ultranationalist Tyaghnibok.
Dan is er nog een groep in Oekraïne waar niemand over wil praten: Victor
Pinchuk’s groep. Hij is de schoonzoon van Kuchma en zou sterk gelinkt zijn met
de VS en de Britse inlichtingendienst MI6.
En tenslotte, nog een deel van Oekraïense economie, waar experts liever niet
over schrijven, is die van de wapenhandel, militaire technologie en drugs. De
belangrijkste mannen (van velen) in deze zijn Vadim Rabinovitch, burger van
Israël, Oekraïne en Hongarije, Sergei Maximov en de Derkatch familie. Leonid
Derkatch was het voormalig hoofd van SBU, de Oekraïense veiligheiddsdienst.
Interessante man. Hij ondersteunt de homopartij Raduga en de feministenbeweging
Femen. Ligt vaak in de clinch met andere joodse oligarchen.
Wat de situatie in Oekraïne kenmerkt, is dat er geen enkel politiek centrum is.
Dit geldt ook voor de joodse gemeenschap, ook zij hebben geen verenigd centrum.
Er is continu gekibbel, er zijn continu aanvaringen tussen seculiere en orthodoxe
partijen. Tot op het lachwekkende af. Als voorbeeld Kolomoisky steunt de
Chabaddisten [ultraorthodoxe joodse stroming], die Janoekovitsj steunde tijdens
de verkiezingen, terwijl Kolomoisky zich openlijk afzette tegenover
Janoekovitsj.
In 2013 werd die onderlinge strijd feller. Bovendien kwam de hebberigheid en
stupiditeit van de Janoekovitsj maffiosi clan aan het licht, toen zij hun
‘vergoedingen’ niet alleen oplegden aan middelgrote bedrijven, maar ook aan
kleine bedrijven. Deze vergoedingen liepen op tot 60%.
Het is dus te begrijpen dat men naar het Maidanplein trok, men had het wel
gehad met die clan. Een ander verhaal is, wie heeft de situatie uitgebuit. Marx
en Engels schreven in 1848 over revoluties: “We weten nu wat stommiteiten voor
rol spelen in revoluties, en hoe rotzakken die zullen uitbuiten”. Tot zover de
Oekraïense oligarchen.
Rockefellers,
Rothschilds en de Inlichtingendiensten
De volgende spelers in het Oekraïense veld zijn de Rockefellers en de
Rothschilds. De Rothschilds kwamen Oekraïne binnen direct nadat Oekraïne los
kwam van de Sovjet Unie, in de periode 1991-95. MI6 verscheen in dezelfde tijd
op het toneel.
Feitelijk hadden alle inlichtingendiensten vrij spel in Oekraïne. De CIA zou
een hele verdieping voor Oekraïne ingericht hebben, dat weten we nu. Maar in de
jaren 90 was via geheim agenten al bekend, dat de SBU [Oekraïense geheime
dienst] een filiaal was van de FBI en de CIA, die daar actief werkzaam waren.
Ook de Duitse inlichtingendienst BND was er zeer actief en werkte samen met de
Banderites. De Britse MI6 werkte iets minder opvallend.
Over de Israëlische geheime dienst zal ik het later nog hebben. Firtash werd al
snel de belangrijkste partner van de Rotschilds, via Robert Shelter-Jones, die
overigens beschouwd wordt als de aanstichter van de gasoorlogen tussen Rusland
en Oekraïne. De Rotschild groep werkt in Oost-Oekraïne, dat is gebied dat ze in
handen willen hebben, met name de Dnepropetrovsk regio, waar de bank Rothschild
Europe en hun Royal Dutch Shell werkzaam zijn.
De belangen van de Rothschild groep staan haaks op de belangen van Rusland.
Bedenk dat als we het hebben over de belangen van de VS en van Groot
Brittannië, dat er ook binnen die landen verschillende belangen bestaan. We
moeten dan ook niet spreken over het buitenlands beleid van de VS, maar van de
buitenlands beleidsmakers van de VS. Er zijn ook daar verschillende clans. De
clan achter Obama wil één ding, terwijl de clans achter de neo-cons iets totaal
anders nastreven. Dus zij hebben duidelijk verschillend buitenlands beleid. De
Rothschilds zijn druk met het exploiteren van crisis en chaos, welke
gemanipuleerd kunnen worden door de wereldspelers, ten einde bedrijfsmiddelen
in Oekraïne op te kopen, zoals ze ook doen in Centraal Azië en waar mogelijk in
Rusland. Het gaat over de controle over de resource economieën, een zeer
belangrijk aspect.
De Rockefellers hebben een meer bescheiden belang. Zo behoort de Chevron
Corporation tot de Rockefeller groep. De Ivano-Frankivsk regio werd ze door
Janoekovitsj praktisch cadeau gedaan. De Rockefellers zijn meer op het westen
van Oekraïne gericht.
Israëlische
belangen in Oekraïne [volgens CIA factbook 0,2% joden in Oekraïne]
De volgende speler in Oekraïne is Israël, vertegenwoordigd door de Mossad, en
vrijwel alle andere Israëlische inlichtingendiensten, waaronder Komemiyut, een
organisatie binnen de Mossad belast met het letterlijk verwijderen van
tegenstanders van Mossad.
Aman is een militaire inlichtingendienst van de premier. Shabak is de interne
veiligheidsdienst, Shin Bet, Nativ – ze zijn allemaal aanwezig in Oekraïne.
Belangrijk om te onthouden: Mossad werkt nauw samen met CIA en MI6. Het is een
aaneenschakeling van inlichtingdiensten die de klus in Oekraïne klaren.
Al die inlichtingendiensten zijn ook actief in de hogere onderwijsinstellingen.
In vrijwel al die instellingen is een NAVO kamer, een NAVO afdeling. Als je
carrière wilt maken, moet je een aantal van hun programma’s volgen. Dat is wat
er gaande is. De Anglo-Amerikaanse inlichtingendiensten blijven niet achter bij
Mossad.
De Israëlische inlichtingdienst, onder het mom van uitzien naar joodse
studenten of studenten met joodse achtergrond, pikken de getalenteerde
studenten met goede vooruitzichten eruit en laten hen in het Westen studeren.
Van alle universiteiten in het Westen waar ik heb geleerd, was de krachtigste
de Central European University van Soros, waar alleen joden wordt onderwezen,
en dan nog de best voorbereide en zorgvuldig geselecteerde jongelui. Ik heb op
die universiteit gedoceerd en de ik had meer te maken met junior collega’s
i.p.v. studenten. Het studieniveau ligt er op 400 pagina’s per dag, zoals onder
kameraad Stalin. Veel houden het niet vol.
De grotere
mondiale context
Hoe is de situatie in en rond Oekraïne in een groter, mondiaal verband, gelet
op de collectieve rol die het Westen, met hun verschillende spelletjes,
Oekraïne heeft opgelegd.
- Ten eerste: de strijd tegen Rusland
- Ten tweede: de botsing met China, en
- Ten derde: de ontketening van een oorlog in het Midden Oosten.
Laat ik het nog een keer zeggen: in geen geval zijn het alle partijen in het
Westen die een oorlog willen ontketenen in het Midden Oosten. Maar een aantal
van hen zijn er wel in geïnteresseerd. Evenzo zijn Saudi Arabië en Israël
daarin geïnteresseerd, voor een hele serie redenen. En deze drie vectoren komen
samen in Oekraïne – alle drie de plannen komen samen tot één. En dat is, de
mondiale geo-economische en geopolitieke herverdeling van bedrijfsmiddelen
gedurende de mondiale economische crisis.
De
“Yellowstone Dreiging”
Dan is er natuurlijk de dreiging van Yellowstone, de supervulkaan. Die kan op
elk moment de regels van het spel compleet omgooien. De supervulkaan kan in één
keer de problemen oplossen waar die de Westerse elite al 50-60 jaar mee
worstelt. Een uitbarsting van deze vulkaan zou die problemen kunnen oplossen.
Maar dat is een ander onderwerp.
[Geen idee waarom Fursov dit benoemt. Agenda21?]
De oorsprong
van de huidige situatie
De situatie waar we nu mee zitten heeft zijn oorsprong in 1991. De USSR was uit
elkaar gevallen. Na 10 jaar diefstal (in Rusland) vroegen de Amerikanen zich
af: “Moeten we voor meer gaan?” Klaarblijkelijk hebben ze besloten dat niet te
doen, aangezien het zou dan toevallen aan de Chinezen.[?] Daarnaast,
Jeltsin’s team leek het land al naar de afgrond te drijven. Toen waren daar
plotseling de aanslagen van [9-11] 2001 op New York. De Amerikaanse politieke
aandacht verschoof naar het Midden Oosten. Zij kregen het druk in het Midden
Oosten, met als gevolg dat zij werden afgeleid van hun doelen.
Toen hadden ze Irak, vervolgens Afghanistan. Tijdens deze periode kreeg de
Russische Federatie ruimte om te ademen, zich weer op te richten. Toen was er
de oorlog van 08-08-08 [Georgië], dat het Westen duidelijk maakte dat ze
Rusland enigszins uit het oog waren verloren.
Daarna de Medvedev episode, toen we niet reageerden op Libië. Uiteindelijk,
08-08-08, met het aan de macht komen van Poetin en onze houding in Syrië,
ondanks de Westerse druk, veranderde de toenadering naar Rusland van hen die
Obama in het zadel hielpen.
Twee opmerkingen:
1. Obama stelt zijn militaire doctrine vast tijdens een toespraak in het
Australische parlement, 17 nov. 2011.
2. En een nieuwe militaire doctrine op 5 jan. 2012.
In de nieuwe
doctrine van 2012 wordt gesteld dat de VS één oorlog en wat andere indirecte
acties kan voeren in andere delen van de wereld. Kort daarvoor waren dat nog
twee oorlogen, dat betekent dat ze daar niet meer toe in staat zijn. Obama deed
nog meer interessante uitspraken in het Australische parlement, op zijn eigen
vage manier. Maar als je een schop een schop noemt, dan betekent het:
Ten eerste: Een politiek-economische insluiting van China. Controle over de
energiestromen naar China. Daarom zagen we hun zeemacht zich verplaatsen naar
de straten tussen de Indische – en Stille Oceaan. Dit is de reden dat China zo
hecht aan energie toevoer over land. Maritieme routes zijn te gemakkelijk te
onderbreken door de Amerikanen.
Ten tweede: Druk uitoefenen op de Russische Federatie, als partner van China en
als land dat zich aan het herstellen is.
Eigenlijk
zei Obama hier niets nieuws. Er bestaat een organisatie, Stratfor (Strategic
Forecasting Inc), een soort private CIA. De oprichter en voorzitter daarvan,
George Friedman, heeft openlijk gezegd dat de belangrijkste taak van de VS het
destabiliseren van Eurazië is, met als doel dat er nooit een land of een groep
van landen in staat zal zijn de VS uit te dagen. [I’ll be damned!]
De sleutel regio voor het oplossen van het probleem van China en Rusland, is
het Midden Oosten, welke ook belangrijk is in en van zichzelf: olie, Iran, de Kaspische
regio, met Azerbeidzjan in het bijzonder. Houd Azerbeidzjan in de gaten, het is
een trouwe bondgenoot van Israël en de VS.
Dit land pompt olie naar Israël en Oekraïne, ontvangt wapens van de VS,
Oekraïne en Israël, en het leger werkt samen met Israëlische adviseurs. In het
geval van een conflict met de Armeniërs, die goede krijgers zijn, denk ik niet
dat het Azerbeidjaanse leger meer zou presteren als ze tot nog toe gedaan
hebben, maar het is een feit dat zij nu tot meer in staat en beter getraind zijn.
De doelen en
de belanghebbenden in het Midden Oosten
Obama, d.w.z. de clans achter Obama, wilden vanaf het eerste begin de banden
met Iran aanhalen ten koste van de relatie met Israël. In welk opzicht is Iran
bruikbaar voor de VS?
Stel je Iran voor als partner van de VS. Allereerst is het een veel groter land
dan Israël. Het bezit een uitstekende geopolitieke positie. Heeft
voortreffelijke hulpbronnen. Als Iran partner is van Amerika, dan heb je een
Iraans-Indische As tegen China, tegen Rusland, met behoud van de druk.
Israël heeft het spanningsveld van een Joodse staat met Arabieren, terwijl Iran
Sjiitisch is. Hun spanningsveld ligt voornamelijk bij Soennitische monarchen,
met Saudi Arabië dus. Aldus blijft er spanning.
Obama heeft een hele serie stappen ondernomen, bedoeld om de relatie met Iran
te verbeteren. Er verscheen een golf aan publicaties die beweerden dat de VS
Israël zou gaan verlaten. Maar Obama ondervond de machtige invloed van een
meerdere groepen, waaronder de pro-Israëlische lobby. Tot dusver heeft de
verbetering van de relaties met Iran niet plaatsgevonden. Interessant is dat óf
de relatie met Iran nu toeneemt of afneemt, de Amerikanen gedwongen worden twee
problemen op te lossen.
Eén is het
elimineren van het Assad regime in Syrië en daarmee de ‘fabelachtige’
organisatie Hezbollah. Wij beschouwen Hezbollah niet als een terroristische
organisatie. Het is een Libanees Sjiitische organisatie, die werkelijk over de hele
wereld zit. Als voorbeeld: een van de hoofdlocaties van Hezbollah is de regio
van Iguazu Falls, Zuid Amerika. Het grensgebied van Paraguay, Uruguay en
Brazilië. Er loopt daar een groot aantal toeristen rond. Al-Qaïda , Hezbollah
en Hamas hebben daar een nestje. Maar het belangrijkste is dat de Libanese
diaspora daar zit. Als we ‘diaspora’ horen, denken we aan de Joodse diaspora,
de Armeense diaspora, maar de Libanese diaspora is niet minder groot, zij zijn
alleen stiller. Honderd jaar geleden begonnen Libanesen zich te vestigen in
Afrika, Zuid Amerika. Zij trokken naar het gebied in Afrika waar diamantmijnen
lagen: Siërra Leone, Liberia en enkelen in Angola. In het grensgebied waar de
Libanese diaspora zit, samen met Hezbollah en anderen organisaties, kopen zij
cocaïne en verplaatsen dit met onderzeeërs naar West Afrika. Onlangs gebruikten
zij onderzeeërs verkocht door Oekraïne. Deze zijn buiten gebruik gesteld en nu
worden er anderen gebruikt. De cocaïne wordt naar Siërra Leone gebracht en daar
geruild voor diamanten. Met de diamanten kopen zij wapens. Deze driehoek
–Hezbollah, Syrië, Iran – gaat de Amerikanen in de weg zitten. Zij zijn van
mening dat het met elimineren van Syrië als Arabisch partner van Iran, het Iran
zwakker zal maken, hetgeen klopt. Het zal dan eenvoudiger zijn tot
overeenstemming te komen met Iran. Het verwijderen van het regime van Assad, is
daarom het voornaamste doel van de Amerikanen. Om dezelfde reden is dat het
voor Saudi Arabië en Israël.
Maar het
sjabloon van de Arabische Lente bleek niet te werken in Syrië, dus moesten ze
militair ingrijpen. Maar die interventie werd verijdeld dankzij de houding van
China en Rusland. De Westerse agressie tegen Syrië, was de eerste serieuze
militaire fase richting het hertekenen van de geopolitieke landkaart in het
Midden Oosten. Libië telt in dit geval niet mee. Vanwege de Libische olie,
waarvan de productiekosten op $1 liggen, was Libië heel belangrijk voor de
Amerikanen. Maar Libië en Syrië zijn wezenlijk verschillende landen met een
verschillend potentieel. In Syrië pakte het anders uit, voornamelijk door de
houding van Rusland en China. Het Amerikaans offensief tegen de Russische
Federatie en China op het Syrische theater mislukte. Dat en het presidentschap
van Poetin, dwong de Westerse elite uit te zien naar andere manoeuvres. Zij
zochten een plaats om aan te vallen en zo kwam Oekraïne in beeld, omdat in
Oekraïne op alle niveaus een explosieve situatie was ontstaan: onder de
oligarchen zelf, en tussen de oligarchen en de bevolking. Het zou zonde zijn
voor de Amerikanen en Europeanen dat niet uit te buiten. Hoewel beiden compleet
verschillende doelstellingen hebben in Oekraïne.
De Amerikanen hebben een beheersbare chaos en een burgeroorlog nodig. De
Europeanen willen Oekraïne ongeschonden, een markt voor het afzetten van
allerlei troep. Een markt voor goedkope arbeid, boven alles. Het is een
onontgonnen markt met een consumenten potentieel van 44 miljoen mensen, nu
zonder de Krim.
Oekraïne is tot op heden geen lid van de NAVO. Maar dat weerhield hen er niet
van deel te nemen aan alle vier de militaire campagnes van de NAVO. Veronika
Krasheninnikova had dus gelijk, toen zij op TV zei, dat voor ons de vraag is,
waar de NAVO grens zich bevindt. Het doet er niet toe of het NAVO lidmaatschap
van Oekraïne rechtmatig verkregen wordt of niet, het is duidelijk dat ze
NAVO-lid gaan worden.
Sterker nog, het is volkomen duidelijk dat dit land bedoeld is volledig
anti-Russisch te worden, volledig nationalistisch, Banderite en neonazistisch.
Het tweeledige doel van deze anti-Russische staat, is de Russische Federatie
onder druk te houden en op de lange termijn Rusland in het Westerse kamp te
trekken en een knokpartij te beginnen. We houden Rusland onder druk, dan zal
Rusland, om tot een vergelijk met het Westen te komen en de voortdurende
provocaties te beëindigen, zich naar het Westen richten. En tenslotte zal
Rusland de tool van het Westen worden om China onder druk te zetten. Indien
mogelijk zelfs een oorlog tussen Rusland en China uitlokken, dat zou het ideale
scenario voor het Westen zijn.
Zoals zij Rusland voortdurend laten vechten met Duitsland en Frankrijk, het is
steeds weer hetzelfde liedje. De huidige situatie in Oekraïne, die eind 2013
begon, heeft zijn doel gediend. Deze 30 dagen, van 15 feb. tot 17 maart,
hebben alles kapot gemaakt en het heeft de wereld veranderd.
Het tijdperk dat in de periode van 1989-1994 begon, komt tot een einde. Wij
halen vaak Brzezinski’s woorden aan: “Zonder Oekraïne zal Rusland als
Euraziatisch rijk, ophouden te bestaan.” Maar dat is niet waar. Rusland kan een
grootmacht zijn, zelfs zonder Oekraïne, het zal alleen moeilijker zijn en
langer duren.
En wat is nu eigenlijk Oekraïne? Het oostelijk deel van Oekraïne behoorde nooit
tot Oekraïne. De Bolsjewieken hebben dat gedaan, zij moesten de verhouding van
het proletariaat verbeteren. Dat was de enige reden waarom die regio’s naar
Oekraïne werden overgedaan. Maar dat maakt verder niet uit, de hoofdzaak is dat
Brzezinski’s woorden niet origineel waren. Hij herhaalde de Duitse generaal
Paul Rohtbach, die begin 20ste eeuw voorspelde: “Om het Russische gevaar dat
Europa en vooral Duitsland bedreigt, te elimineren, is het noodzakelijk
Oekraïne volledig te scheiden van het Moskovische Rusland”.
Merk op dat voor die Duitse generaal Oekraïne en Moskou beiden Russisch waren.
Hij heeft het over het teweeg brengen van een interne splitsing. Dat idee was
ook niet origineel van Rohrbach. De oorsprong van het idee ligt bij Duitse
politici, eind 19de eeuw, inclusief Bismarck, die speciale maatregelen
voorstelde om het probleem te tackelen. Hij benadrukte de noodzaak Oekraïne
tegen Rusland op te zetten, om de volkeren tegen elkaar te laten strijden. Hij
schreef: “We moeten onder het Oekraïense volk een bewustzijn cultiveren zodat
ze alles wat Russisch is, gaan haten”.
We hebben
het hier over een historische psy-op, een psychische informatie sabotage, met
het doel Russofobische slaven te creëren, Orken in de dienst van de Westelijke
Saruman. Zij zijn het middel om Oekraïne van Rusland af te scheiden, als een
soort van anti-Rusland Rus, die zich verzet tegen Rusland als een vrij
democratisch Oekraïne van de totalitaire wereldmacht. Dit was bekokstoofd in
het Galician Project, door de Oostenrijks-Duitse geheime diensten,
gevolgd door de geheime dienst van het Derde Rijk en later de CIA en BND.
De
inlichtingendienst van het Vierde Rijk aan het werk
Ondanks dat ik geen direct bewijs heb, is er geen twijfel mogelijk dat de
inlichtingendienst van het Vierde Rijk hier aan het werk zijn geweest, de
“Fourth International”, bekend als “Daisy”. Toen het tijd was voor D-day en
H-hour, kregen het Galcian project en de ondergrondse Banderite het startschot,
letterlijk en figuurlijk.
Nu snel
doorspoelen naar de Oranje Revolutie van 2004, die verschilt van de huidige
situatie. De Oranje Revolutie werd georganiseerd door neoliberalen. Zij in de
Oekraïne die daar achter zaten en het Westen dachten dat dit voldoende zou zijn
om een anti-Russisch Oekraïne te scheppen. Maar dat was het niet. Dus bij de
hedendaagse gebeurtenissen werd er een andere plan uitgerold: een alliantie van
neoliberalen en ultranationalisten, in feite neonazi’s. De neoliberalen zijn
het gezicht van het Westen. De neonazi militanten en de stormtroepen waren
degenen die de macht van Janoekovitsj moesten breken en die Oostelijk Oekraïne
moesten terroriseren. Janoekovitsj werd aangeraden Tyaghnibok (leider
oppostiepartij Svoboda)niet te veel ruimte te geven en hem zijn beweging niet
te laten ontwikkelen. Janoekovitsj was van plan Tyaghnibok groot te maken
en hem tijdens de verkiezingen het Oosten te laten terroriseren, zodat men op
Janoekovitsj zou gaan stemmen. Hij speelde een soort van schaakspel, alleen het
Westen deed daar niet aan mee. Zij gooiden de schaakstukken omver en gebruikte
het schaakbord voor heel ander spel.
Waarom gebeurde
dit?
Ten eerste – Oekraïne is een niet-levensvatbare , kunstmatige constructie, die
allen binnen het raamwerk van de Sovjet Unie normaal kon functioneren. Ondanks
dat het de enige post-Sovjetstaat is, naast Rusland en Belarus [Wit-Rusland],
die op eigen benen zou kunnen staan, deed zij dit niet. De Oekraïense SSR
[Socialistische Sovjet Republiek] was in bepaalde zaken zeer belangrijk voor de
Sovjet Unie. Wie herinnert zich waar Oekraïne stond tijdens de Nationale
Tentoonstelling van Economische Prestaties? Precies in het centrum! De
belangrijkheid van Oekraïne werd op alle mogelijke manieren benadrukt.
Buiten de Sovjet Unie blijkt Oekraïne niet in staat zich te ontwikkelen. Wat
heeft hen dan drijvende gehouden? De Sovjet nalatenschap, waar zij zich in
twintig jaar tijd doorheen gevreten hebben. Men kan zich nog verbazen over wat
een enorme erfenis het was, terwijl de Oekraïense oligarchen zich nog dommer
daar doorheen vraten dan de Russische oligarchen en nog duurde het 20 jaar.
In 2013 was men er doorheen en was er niets van de nalatenschap over. Ook
Janoekovitsj had zich tegoed gedaan. Oekraïne stond aan de rand van de afgrond.
Rusland had ze kunnen redden, maar dat was absoluut onwenselijk voor de VS.
Ten tweede: Na Maidan 2004, veronderstelde de Westerse poppenspeler dat het
geregeld was: mensen als Yushenko en Timosjenko konden alle problemen oplossen.
Maar het is gebleken dat zij dat niet konden. Janoekovitsj kwam aan de
macht, hij speelde bijna dezelfde spelletjes. Maar hij speelde inconsistent.
Hij speelde met de Amerikanen, hij speelde met Rusland en tenslotte overspeelde
hij zijn hand.
De uiteindelijke score van deze 20 jaar is in het voordeel van het Westen. Zij
zijn zeer druk geweest in Oekraïne, met hulp aan non-commerciële,
non-gouvernementele organisaties, zij hebben bepaald een fantastische job
geleverd. Talloze westerse GMO’s zijn aan het werk geweest. Wat ons betreft…
hebben wij enige GMO aan het werk op het gebied van het buitenlandse beleid?
“Russkiy Mir”.
De
Amerikanen hebben enorme hoeveelheden geld in het gebied gepompt. Overigens is
er al die jaren de ondergrondse Banderite actief geweest in Oekraïne, in
samenwerking met Amerikaanse en West Duitse inlichtingendiensten. Overigens is
Oekraïne geografisch gezien geen Baltische staat. Weet iemand toevallig wanneer
de laatste ‘Forrest Brother’ is vermoord in de Baltische Staten? [Forrest
Brothers zijn guerrillastrijders uit de Estland, Letland, Litouwen tegen de
Russen].
1974. Maar weet je, in de Baltische staten kun je je nergens verbergen.
In Oekraïne kan dat wel. De ondergrondse Banderite zijn er altijd geweest en
zijn, natuurlijk, altijd gesteund door het Westen.
Blijkbaar
waren er serieuze binnenlandse redenen voor de gebeurtenissen van december,
januari, februari 2014. Verpaupering van de bevolking, ontevredenheid bij het
vrekkige oligarchen regime van Janoekovitsj. En wat zien we nu? De familie
Janoekovitsj is vertrokken. In hun plaats is de familie Timosjenko gekomen. De
ene oligarchenfamilie heeft plaats gemaakt voor de ander. Ze hebben oligarchen
aan het hoofd gesteld van de steden in het Oosten. Het is dan ook geen toeval
dat ik de woorden van Marx en Engels citeerde over de Europese revolutie van
1848: “We weten welke rol stupiditeit in revoluties speelt, en hoe smeerlappen
die zullen uitbuiten”. Inderdaad, uitbuiten deden zij.
Voor zover we kunnen opmaken uit de zich ontvouwende gebeurtenissen, werd de
hebzucht van de heersende clan in het algemeen en op specifieke manieren
uitgebuit door de veelbewogen situatie. D-day en H-hour kwamen op 21 februari.
Aangezien ik in de wetenschap zit en niet in de inlichtingen, is mijn
informatie uit tweede hand, maar is ook bevestigd door andere onderzoeken.
Tegen 18.00
uur op 21 feb. was de helft van Maidan schoongeveegd en het had daar beëindigd
kunnen worden. Er waren ongeveer 15.000 demonstranten op Maidan die werden
verplaatst door een groep van ongeveer 3.000 man, waarvan ik van enkelen deze
informatie heb. Achter hen liep de Berkut [speciale politiedienst]. Plotseling
stopte de Berkut, hen was opgedragen halt te houden, terwijl de demonstranten
doorliepen. Wat er gebeurde tussen 18.00 en 20.00? Laten we de gebeurtenissen
reconstrueren. Dit is mijn visie, ik dring het niemand op.
Op dat moment besloot Janoekovitsj dat hij gewonnen had en dat de
onderhandelingen konden beginnen. Bovendien hadden de Amerikanen hem gezegd dat
zij wisten waar de buit verstopt lag. [?] Nu dacht Janoekovitsj de Amerikanen
bij de neus te kunnen nemen met een boerenpummel streek, niet beseffend dat zij
hem bij de neus zouden nemen door zich niet te houden aan de overeenkomst. Zij
zouden zijn verraad sowieso niet vergeten.
Op dit moment, toen de kans om Maidan schoon te vegen, verkeken was, namen de
gebeurtenissen een andere wending. Ik zei op de 22ste dat deze situatie voor
Rusland een verloren zaak was, want als de enige pro-Russische kracht die we in
20 jaar hebben kunnen opzetten, geleid wordt door Janoekovitsj, dan is dat een
zwakke prestatie van ons.
Waar was
Chernomyrdin [Russisch premier onder Jeltsin?] mee bezig? Hij zong liedjes en
bespeelde de accordeon met Oekraïense oligarchen. Klaarblijkelijk was dat zijn
lot, en het pakte mooi voor hem uit. Wat Zubarov aan het doen was, niemand die
het weet. Maar waarschijnlijk sloot hij een paar mooie gasdeals, rondhangend
met de oligarchen. De westerse inlichtingendiensten en de GMO’s werkten samen
met de oligarchen, de intelligentsia en de massa. En kijk naar het resultaat:
hoewel Kiev geen Galiciaanse stad is, is 90% van de intelligentsia aanhanger
van het Galiciaans Project. [Dit project heeft betrekking op het onderzoek naar
Joodse roots, denk ik.] Dat betekent dat de Westerse geheime diensten goed werk
hebben geleverd, het was hun verdienste.
Het is een
ander verhaal dat wij niet op die manier werkten. Wij zaten te kletsen met
oligarchen in plaats van door te pakken op andere zaken. Nogmaals, als onze
enige pro-Russische macht op hoog politiek niveau een man genaamd Janoekovitsj
is, dan is dat onze fout. Natuurlijk, als je een ronde verliest, kun je de
wedstrijd nog winnen. Inderdaad, de acties van de Russische autoriteiten op de
Krim laten zien dat je de wedstrijd nog kunt winnen, na het verliezen van een
ronde. Maar dit betrof alleen de Krim. Dan is er ook nog Oostelijk en
Zuidoostelijk Oekraïne.
Wat het
Westen wilde
Laten we eens bezien wat het Westen wilde, wat hun plan was. Wat hadden zij
nodig uit deze situatie? Laten we denken als Westerlingen. D.w.z. als zij die
dit gepland hebben. Dat is echt de juiste benadering. Afgelopen zomer, in
London, las ik de Engelse kranten. Er stond een prachtig redactioneel stuk in
de Financial Times. In dit stuk werd voornamelijk de docenten economie de
mantel uitgeveegd. Zij zeiden dat als je een econoom wilde opleiden, stamp ze
dan niet in de kop wat door andere economen is geschreven, leer hen te denken
als economen. Op dezelfde manier moeten wij mensen leren denken op de
manier zoals politici denken. Onze politieke wetenschap is teruggebracht tot
een model waar mensen alleen nog de theorieën van de politicologie kennen. En
deze staan ver af van de politieke werkelijkheid. Inderdaad, zij bestaan om het
denken van politici te verbergen. Het is misleiding.
Het minimale
plan: Het Westen
vestigt een Slavisch, neonazistisch, Banderite Rijk. Constante druk op Rusland,
provocaties op verschillende manieren. Als Rusland reageert: vertel iedereen
dat “het grote totalitaire Rusland het vrije Oekraïne lastig valt”. Dezelfde
format werd gebruikt in Joegoslavië: “Die arme Albanezen, slachtoffer van het
slechte Servië”.
Het maximale plan: Op dezelfde manier als het Duitse Nazi Rijk werd gevestigd
in de jaren 30. Stel de troepen op, die indien het Westen het nodig acht,
kunnen deelnemen in de beslissende oorlog tegen Rusland. Sommigen zullen
zeggen: “Wat een nachtmerrie! Hoe moet je nu ten strijde trekken tegen
Rusland?” Er zijn verschillende omstandigheden. Wie in Europa is in staat een
oorlog tegen Rusland te voeren? Zou Roemenië een oorlog kunnen beginnen? Polen?
Niet zijzelf. Wat ze nodig hebben is een soort van ‘pitbull’ staat, die in ieder
geval bereidt is een lokaal conflict te beginnen, om het verzwakte Rusland te
tonen hoe de zaken kunnen ontwikkelen.
Als je denkt
dat dit te dik is aangezet, kijk dan terug in de geschiedenis naar de
betrekkingen tussen Rusland en het Westen. Elke aanval die Rusland de afgelopen
200-300 jaar te verduren heeft gehad, kwam vanuit het Westen. Er is nooit een
aanval geweest vanuit Rusland in het Westen, op twee gevallen na. De
bevrijdingscampagne tegen Napoleon, die beëindigd had moeten worden in 1813,
zonder buiten onze grenzen te treden. De tweede was in 1849, onder Nikolai I.
Naar mijn mening was dat een vergissing, ondanks dat hij de grootse tsaar was.
Hij verleende assistentie bij de onderdrukking van de Hongaarse opstand in
Oostenrijk-Hongarije. Dat was onnodig, had de Hongaren de Oostenrijkers maar
een pak slaag laat geven. […] behalve deze twee gevallen, heeft Rusland nooit
actie ondernomen in het Westen. Dat was de 19de eeuw.
Wat betreft
het zenden van troepen naar Tsjecho-Slowakije, dat in overeenstemming met de
regels van het Warschaupact. NAVO hanteert dezelfde regels. Daar staat zwart op
wit: “Als enige NAVO staat in gevaar is door interne of externe veranderingen,
worden onmiddellijk strijdkrachten ingezet”.
Als wij toch troepen inzetten, noemen zij het de “Brezhjev doctrine”… Het is
dat onze propagandisten zo armzalig zijn. We hadden moeten uitleggen dat in
overeenstemming was met de voorschriften van de Warschau Conventie en NAVO
statuten, als in alle soortgelijke organisaties. Maar ik had het over de 19de
eeuw.
Voor wat betreft de 20ste eeuw, hebben de Sovjetleiders een unieke kans gemist
in 1968. zij waren traag, reageerden alleen op gebeurtenissen. Tijdens de
onrust in Parijs in mei 1968, had de Sovjet leiding door het inzetten van de
Franse Communistische Partij, de NAVO kunnen verleiden troepen in te zetten in
Parijs als antwoord op de demonstraties van de communisten en vakbonden. Als de
NAVO strijdkrachten Parijs waren binnengetrokken, hadden wij 30 jaar lang
kunnen roepen hoe de NAVO Franse studenten verpletterde. Dan zouden zij niet
gesproken hebben over een ‘Praagse Lente’. Maar de Sovjetleiding was passief.
Arnold Toynbee, die geen russofiel was, merkte op: “Het Westerse beleid
richting Rusland is agressief, de Russische expansie is van defensieve aard”.
Het uiteindelijke doel van de Noord Atlantische elite is altijd de vernietiging
van Rusland geweest. In dat opzicht had Leonid Shebarshin, een van de bekendste
kopstukken van de Russische inlichtingendienst, natuurlijk gelijk toen hij
schreef: “Wat het West van Rusland verlangt, is dat het niet bestaat”. Dat was
strategisch.
Tactisch… In 1991 kon het afbreken van Rusland door het Westen zijn begonnen.
Maar met China al in de lift, moet dat geen goed idee geleken hebben. Daarbij
besloten zij Rusland te treiteren in de loop van, laat zeggen, 20 jaar.
Gedurende welke tijd het Rusland lukte zich weer op te richten. Banderastan,
als dat Oekraïne’s lotsbestemming gaat worden, zoals ontworpen door de
poppenspelers aan de andere kant van de oceaan, moet een oligarchische,
terroristische, Russofobische staat worden – het is duidelijk waarom. Een
quasistaat, omdat zelfs de post-Sovjet Oekraïne was niet een volledig
onafhankelijke staat.
We zien nu al een buitenlands bestuur van het land. Kiselëv had helemaal
gelijk, met wat hij gisteren benoemde: “Het bezoek van de CIA directeur aan
Kiev, plus de richtlijnen van het IMF om 12.000 mensen te ontslaan in de
sociale sector.” Zij leggen harde bezuinigingen op. IMF programma’s komen
altijd met eisen om te bezuinigen in sociale voorzieningen, welke op hun beurt
weer onrust veroorzaakt bij de bevolking. De overheid moet dan weer verdere
stappen ondernemen en je zit in een vicieuze cirkel. Dit wordt zeer goed
beschreven in “Confessions of a economic hit man” van John Perkins.
Een oligarchisch Banderite Oekraïne is onvermijdelijk vanwege de simpele
redenen van corruptie, onvermogen en onwil. Oligarchie leent zich uitstekend
voor buitenlandse controle. Dit schikt zowel de oligarchen als het Westen.
Tenslotte, als de marionetten regering in Kiev het kan volhouden, dan zullen
zij logischerwijs een beleid van terreur voeren tegen het Oosten en Zuidoosten.
Het is een andere zaak dat ze daar niet de macht voor lijken te hebben. Zij
hebben het altijd over deadlines, maar ze kunnen niets doen. Ze hebben geen
echte macht. Bovendien moge duidelijk zijn dat de Rechter Vleugel een serieuze
bedreiging vormt voor de Oekraïense leiders. [Deze lezing werd gegeven vóór de
gewelddadigheden van mei 2014].
Wat zal Banderisatie van Oekraïne nog meer betekenen, als het zover komt? Het
oosten en zuidoosten zijn industrieel ontwikkelde gebieden, deze gebieden zijn
gemoderniseerd. Het westen van het land agrarisch. Het is duidelijk dat Europa
de moderne Oekraïense industrie niet nodig heeft zoals Yuzmash en Motor-Sich:
zij zijn concurrenten en zullen moeten wijken. Zij hebben ook Oekraïnes
kernernergie niet nodig. Wat zij nodig hebben is dumpplaats voor radioactief
afval.
De dood van
Oleksandr Muzychko
Eén theorie over waarom Oleksandr Muzychko vermoord is, zeer overtuigend vind
ik, het is te vinden op internet, was dat Timosjenko, in geldnood, een deal
sloot met de Europeanen om met onmiddellijke ingang radioactief afval te
verwerken in Oekraïne. Oekraïne heeft daar echter niet de faciliteiten voor,
hetgeen inhoudt dat ze het gewoon gaan begraven. En dat willen ze doen in
Chernobyl’s Afgesloten Zone. “Het is toch al vervuild. We zullen daar allemaal
begraven en verbergen”. Als een persoon cruciaal is… Nou, Yatsenuk
en Turnychov wilde er hun handen niet aan vuil maken. Timosjenko kwam tot
overeenstemming met Yarosh en hij instrueerde Muzychko. Maar Muzychko, ondanks
dat hij er als een bruut uitziet, was hij niet gek. Hij begreep dat diegene die
dit geregeld had, hem zou elimineren. [Losse eindjes?] Dat is de reden dat hij
anders handelde dan Timosjenko verwachtte. Zodoende was er geen andere uitweg
dan hem te elimineren.
Voor zover
ik weet, staat de trein met het nucleaire afval momenteel te wachten aan de
Pools-Oekraïense grens, en gaat nergens heen. Het is overduidelijk – Europa
heeft Oekraïne nodig als dumpplaats.
Waar ik mij over verbaas met die Oekraïnse leiders is dit: Zij die zullen
sterven of steriel raken door straling, zijn niet alleen het gewone volk. Het
zal de kinderen van de elite ook beïnvloeden.
Waarom verandert Timosjenko het land in een radioactieve stortplaats, als ze er
zelf ook leeft? Ze is voornemens de president van het land te worden, toch? Zij
gaat daar voor 4-5 jaar wonen? Dat zal genoeg zijn.
De Banderisatie van Oekraïne zal haar de-modernisering inhouden, het is
toekomstige verouderwetsing. […]
[Vervolgens
prijst Fursov een deel van de Russische pers voor hun manier van berichtgeving]
Toch heeft
deze crisis een hele serie dualiteiten opgeleverd. Ik licht er een paar uit.
In een redactioneel artikel van de New Statesman wordt beweerd dat Poetin
Oekraïnes soevereiniteit heeft geschonden, door troepen de Krim in te sturen.
Dat is niet gebeurd. Hoe moeten we dan de acties van Amerikaanse diplomaten
bezien, die de omverwerping van de legitieme president organiseerden?
Dan de respectabele Economist op 8 maart. Zij beschuldigen Poetin ervan meer
autocratisch te zijn geworden. Zonder verder commentaar. Niet bereid zijn mee
te doen aan spelletjes opgedrongen aan de mensen door het Westen maakt je
autocratisch? Dezelfde logica volgend kun je zeggen dat ‘democratie’ inhoudt
dat je de voeten van de NAVO kust.
In Time Magazine van 8 maart schrijft ene O’Sullivan dat Poetin de consensus
die na het beëindigen van de Koude Oorlog is ontstaan, heeft verbroken. Alsof
Poetin die consensus [overeenstemming in gevoelens] ooit heeft gehad.
Dit is de onbeschaamdheid en straffeloosheid van de NAVO, die heel Joegoslavië
bombardeerden. Ik heb dit van Serviërs, lang geleden, NAVO bombardeerde
Servische gebieden, ze bezaaiden de plaatsen met uranium. Er komt nu veel
kanker voor in Servië. De bevolking is stervende. Tenslotte hebben zij overal
zaaddodende middelen uitgestrooid, dat mannelijke onvruchtbaarheid veroorzaakt,
zodat de Serviërs, een pro-Russische macht in Europa, geëlimineerd zullen
worden.
Enige tijd later rapporteerde The Spectator een uitspraak van Obama dat Rusland
aan de verkeerde kant staat in de geschiedenis. In Obama’s logica betekent dat,
dat aan de goede staan in de geschiedenis, de kant is die Hiroshima en Nagasaki
met atoombommen platgooiden, de kant die Vietnam aanviel, Joegoslavië, Irak,
Libië, die honderdduizenden mensen heeft gedood – dat is de goede kant in de
geschiedenis. [Yeah, right]
De
infantiele Gary Kasparov
[Dit stuk heb ik niet volledig vertaald. Het gaat over een artikel dat de in
Rusland geboren Armeen en schaakgrootmeester Gary Kasparov heeft geplaatst in
de Wall Street Journal van 10 maart 2014, getiteld “Snij de oligarchen de pas
af en zij zullen Poetin neerhalen”. Sancties tegen oligarchen in Rusland zijn
inmiddels genomen.
Fursov haalt fel uit naar Kasparov, vanwege de pertinente onwaarheden die hij
schrijft.]
Hier is een
punt dat echt aandacht verdiend: Wat raadt Kasparov het Westen aan te doen? Hij
zegt dat ze de oligarchen onder druk moeten zetten, niet Poetin, maar de
oligarchen. Als zij onder druk staan [door sancties] zullen zij een coup plegen
en Poetin omverwerpen. Dit is een Russisch staatsburger die het US State
Department verteld, wat zij moeten doen voor een regime wissel in Rusland. Stel
je voor dat dit een Amerikaans staatsburger was, die in Rusland zit, of China,
en die het heeft over het omverwerpen van Obama. Ik denk dat die persoon
serieuze problemen zou hebben. Toch is Kasparov vrij om te gaan en staan in
Rusland waar hij wil, en niemand die zijn staatsburgerschap intrekt.
[Een
inleidend praatje naar het sluitstuk. Fursov stelt dat er een ommekeer heeft
plaatsgevonden en dat de tijden van weleer voorgoed voorbij zijn. Het Westen
zal het annexeren van de Krim niet vergeten. Fursov vervolgt:]
Welnu, er is
nu geen twijfel meer, het Westen heeft geen remmen. In een poging hun eigen
problemen op te lossen, gaan ze maar door, tot de wal het schip keert.
Met de schitterende hereniging met de Krim, dat de afsluiting is van een apart
tijdperk, blijven er nog een paar problemen over. De eerste is de
onverenigbaarheid tussen de koers van ons buitenlands beleid om terug te keren
als wereldmacht en de koers van de neoliberale overheid, die van Medvedev. Een
confrontatie met het Westen is onhoudbaar op een fundament van neoliberale
economie. [volgens mij is alles onhoudbaar op zo’n fundering.] Dat kun je
alleen langdurig volhouden op basis van een mobilisatie economie. En
tegelijkertijd, een mobilisatie economie is alleen mogelijk binnen een
gemobiliseerd sociaal systeem. Met andere woorden, de relatie met het Westen
zoals die nu vorm krijgt voor de komende tijd, vereist serieuze binnenlandse
veranderingen. [!]
De vereiste
Russische binnenlandse veranderingen
De eerste verandering is een cosmetische: Een beleid van wettelijke bestrijding
van de 5de colonne [de oligarchen]. Dat is de eerste stap die we moeten nemen.
Daarna moeten we een aantal zaken versterken die de economie en de sociale
structuur betreffen, omdat we over een halfjaar over de euforie van de
hereniging met de Krim heen zijn en in de herfst zullen onze economische
problemen weer komen bovendrijven. De meest optimistische verwachtingen van de
economische groei zijn 1%, terwijl we minimaal 5-6% nodig hebben. [….]
Als Rusland
overschakelt naar een systeem van mobilisatie, zullen de Noord-Atlantische
elite en hun agenten in Rusland, proberen het huidige regime omver te werpen
en, ik herhaal, dat zal gebeuren onder de vlag van corruptiebestrijding. […]
Het tweede
probleem komt voort uit het eerste. De 5de colonne, die Poetin al de
landverraders noemde. Getalsmatig is het een kleine groep, maar ze herbergt
vertegenwoordigers uit het bestuur, media, intellectuelen en onderwijs. Je
hoeft maar te kijken naar wie het hardste riepen, dat de hereniging met de Krim
hetzelfde was, als wat Hitler deed met Oostenrijk. Zij stapten gemakshalve over
het feit heen dat Oostenrijk aan Hitler was gegeven door Groot Brittannië en
Frankrijk. Zonder hun toestemming had hij Oostenrijk nooit kunnen innemen. En
de reden dat ze het toelieten: Hitler had geen valutareserves, Oostenrijk wel.
Door hem Oostenrijk te geven, gaven ze hem het geld dat hij nodig had om zich
te herbewapenen. Toen lieten ze hem Tsjecho-Slowakije innemen, omdat hij hun
militair-industrieel potentieel nodig had. Hitler moest over de grens kunnen,
de Sovjet Unie in. [Dat is wel baud]
De crisis in Oekraïne heeft de eenheid tussen het Russische volk en de
autoriteiten aangetoond, als het aankomt op belangrijke zaken zoals het
bijeenbrengen van de Russische wereld. Maar deze crisis brengt ook een aantal
problemen aan het licht, die naar mijn mening aangepakt moeten worden:
- 1. Bestrijding van de 5de
colonne met wettelijke maatregelen. Snijdt hen af van de media en
financiële bronnen, ofwel van het Westen.
- 2. Schakel over naar een
mobilisatie economie en dito maatschappelijk systeem.
- 3. Herschrijf het gerechtelijk
bestel, elimineer de voorrang van internationale wetgeving boven nationale
wetgeving.
Toevalligerwijs hebben de UK en de VS geen wetgeving, die internationale
wetgeving boven nationale plaatst. Dat is iets dat ze succesvol anderen
aangesmeerd hebben. Beëindig deelname aan openlijk anti-Russische
instellingen en bovenal, het financieren daarvan.
- 4. Versterk de militaire
alliantie met Wit-Rusland, ondanks de objectieve en subjectieve
complicaties van het proces.
- 5. Werk de opponent tegen, de
agressor, niet alleen rond onze eigen landsgrenzen, maar overal in de wereld
waar we de mogelijkheid hebben: creëer hun eigen graad van kwetsbaarheid.
Zoals zij vanaf 1991 met ons gedaan hebben.
Zoals filmmaker Karen Shakhnazarov terecht zei: Het Westen heeft nooit de
Koude Oorlog tegen Rusland beëindigd. De Sovjet Unie stortte viel uiteen,
de rest ging gewoon door. [….]
Volgens een Duits politicus, Alexander Rahr, verbaast het Westerse
politici en journalisten dat Rusland, na het verliezen van de Koude
Oorlog, geen berouw toont. Hij zei verder: “Voor het Westen is de
overwinning op de Sovjet Unie net zo belangrijk, zo niet belangrijker, dan
de overwinning op Hitler, omdat Hitler tenslotte toch tot het Westen
behoorde. Rusland niet”. Daarom moeten we de tegenstander niet
alleen tegenwerken aan onze grenzen en niet als ze bij ons binnenvallen,
we moeten het hen overal waar ze kwetsbaar zijn moeilijk maken.
- 6. We moeten een krachtige,
massieve, informatieve tegenaanval inzetten tegen de Noord Atlantische
elite. Vooral agressief daar waar ze problemen hebben. In het bijzonder in
de Moslim- en Spaanstalige werelddelen.
Met Spaanstalige gebieden bedoel ik niet alleen Zuid-Amerika en Spanje.
Ook in de VS zelf is een grote gemeenschap Spaanstaligen, dat moeten we
uitbuiten.
- 7. Hervorm het publieke
bewustzijn over verweer. Dat betekent niet jezelf beschermen, verweer
betekent het begrijpen dat we in een oorlogstijd leven. Train de
bevolking, vooral de jonge generatie, zodat ze klaar zijn elke vorm van
aanval af te weren: militair, informatief, cultureel en op de beschaving.
Wij zijn
vreedzame mensen, maar onze gepantserde trein staat klaar op het
rangeerterrein. De veranderingen van februari-maart, betekenden het einde van
een tijdperk van de nederlagen. Het verlaten van dat tijdperk, is niet alleen
nodig voor de buitenwereld, maar ook voor het binnenland.
Er hangen
nog tal van verfoeilijke lieden rond uit de tijd van Jeltsin. Sommige zijn naar
Oekraïne vertrokken. Er is een journalist Kiselev – Evgeny Kiselev, die al
sinds jaren in Oekraïne woont. Hij heeft al velen jaren een radioprogramma in
Oekraïne. Nu zegt hij dat hij beschaamt is Rus te zijn. Beschaamd, in godsnaam
…
Wij hoeven
ons niet te schamen om van het Westen te leren hoe te opereren in het
informatieve domein. Hun beleid is van offensief karakter. Als je daarop
reageert, loop je altijd achter de feiten aan en dan verlies je. In het geval
van de Krim hebben wij gewonnen, omdat onze leiders, met de president voorop,
steeds een stap voor was op de tegenstander.
Hij deed een stap, zij reageerden. Hij bepaalde de agenda.
Andrei
Fursov
Vertaling
Charlie
