Ook de literatuur moet in het gareel lopen

Het wordt hoe langer hoe gekker. In Nederland tellen we de vogels, de insecten, de schapen en alles wordt voorzien van een etiket. Er zijn zelfs speciale dagen ingesteld waarop mensen worden opgeroepen massaal te gaan tellen. Het vogelweekend. Het zal misschien niet zo lang meer duren of alle bijen en vliegen en torren krijgen een minichip geïnjecteerd waardoor we zien waar ze zich bevinden en wanneer ze doodgaan. Nu is er ook eindelijk in kaart gebracht hoeveel witte mensen als romanpersonage figureren in romans en dat natuurlijk in vergelijking met zwarten. Men heeft tevens onderzocht hoeveel hoogopgeleiden in relatie tot laagopgeleiden als personage optreden en hoeveel vrouwen in vergelijking met mannen. De conclusie is dat de hoogopgeleide witte man de literatuur domineert.

Diezelfde hoogopgeleide witte man domineert ook in de economie. Hoewel het aantal hoogopgeleide vrouwen vrijwel gelijk is aan het aantal hoogopgeleide mannen, is het aantal vrouwen in de top van bedrijven sterk ondervertegenwoordigd. Daar wordt tegen geageerd en terecht. Dat de witte man als hoofdpersoon veel vaker voorkomt dan de zwarte man, is volkomen logisch. Er zijn nu eenmaal veel meer blanke schrijvers dan zwarte schrijvers en een schrijver kiest meestal een hoofdpersoon met wie hij zichzelf kan identificeren. Dat de hoofdpersoon hoog is opgeleid is evenmin vreemd. Laagopgeleide mensen lezen vrijwel geen literatuur en een belangrijke functie van literatuur is identificatie en projectie.

Als men zou onderzoeken hoeveel Russen er in Russische boeken voorkomen, zou de conclusie waarschijnlijk zijn: meer dan 90 %. Waarschijnlijk zal de meerderheid van de hoofdpersonen in deze Russische boeken man zijn en hoogopgeleid.

Je zou dezelfde vraag kunnen stellen over Russische literatuur: waarom komen er zoveel Russisch mensen voor in Russische boeken? Waarom komt er zoveel sneeuw voor op de Noordpool? Waarom ligt er zoveel zand in de woestijn?

Daarbij klopt de titel helemaal niet, want de gestelde vraag wordt overduidelijk beantwoord in het artikel. Sander vindt het erg. Hij had de vraag beter weg kunnen laten of een bevestiging van gemaakt. Zoiets als: ‘De hoogopgeleide man domineert de literatuur en dat is heel erg’.

Als ik het artikel wat beter analyseer, dan maakt Sander ook bezwaar tegen de manier waarop een vrouw wordt geschetst. Smeets valt het op dat schrijvers het uiterlijk van vrouwen belangrijker vinden dan van de man. Dat is toch volkomen logisch. De meeste schrijvers zijn heteroseksueel en een kenmerk van de heteroseksueel is dat ze van vrouwen houden. Een homoseksuele schrijver zou de man op een aantrekkelijke manier beschrijven. Vergelijk sommige romans van Gerard Reve. Kortom: hetgeen wat hier wordt beweerd, is volkomen logisch en dus onzin.

Dat de niet-Westerse mens er bekaaid afkomt, is eveneens logisch. In de meeste gevallen komt deze niet-Westerse mens er bekaaid af, althans in West-Europa. Wil Sander misschien dat schrijvers een roman schrijven over de burgemeester van Rotterdam? Het artikel doet me denken aan de schrijvers die in het geweer kwamen tegen de beslissing van het CPNB. Er moeten per se evenveel vrouwen als mannen aan de beurt komen om het boekenweekgeschenk te schrijven. Mannen mogen niet schrijven over moeders, want dat kunnen vrouwen beter. Eens in de twintig jaar moet de schrijver van het boekenweekgeschenk een homo of lesbienne zijn, want minstens 1 op de twintig mensen is homo. Natuurlijk moeten er in minstens tien procent van de boeken homo’s en/of lesbiennes voorkomen en in liefst alle boeken moeten personages van niet-Westerse herkomst een rol spelen. Zo niet, dan zullen we ervoor zorgen dat de lezer jou als schrijver gaat boycotten. Dus pas op!

Een pleidooi voor cultuurbehoud

In de NRC van woensdag 19 september jl. las ik niet alleen over de ordinaire discussie tussen Wilders en Kuzu, maar ook over de aanloop naar de migratietop van donderdag. Dat thema stond centraal in de column van Paul Scheffer, de

Je zou kunnen zeggen dat de zin ‘rot op’, zowel gebezigd door Wilders als door Kuzu, waarbij Wilders doelt op het moeten oprotten van alle moslims uit Nederland, terwijl Kuzu doelt op het oprotten van de Nederlanders die niet samen willen wonen met mensen van andere culturen, een spiegel is van de verhoudingen binnen Europa m.b.t. migratie.

Nog steeds is het bon ton om migranten uit Afrika en Azië op te nemen. Iedereen die daar tegen is, wordt door de goegemeente verketterd. Orban staat op nummer een, als zijnde de grootste ketter. Op plaats twee staat Sebastian Kurz, de premier van Oostenrijk, de derde plaats wordt ingenomen door Andrej Babis, de premier van Tsjechië en Salvini, de vicepremier van Italië, is hekkensluiter. Denemarken gaat ons echter voor als het gaat om een streng migratiebeleid en Zweden is hard op weg om zich te scharen in het rijtje landen dat de migratiegolf een halt wil toeroepen.

Naar mijn idee moeten mensen in nood altijd worden geholpen. Gastvrijheid staat bij mij hoog in het vaandel. Ik bied niet alleen gastvrijheid aan anderen, maar houd er ook van wanneer ik kan genieten van de gastvrijheid van diezelfde anderen. In de gastvrijheid zien we de cultuur van een land of streek weerspiegeld. Ik ben eveneens iemand die houdt van cultuur. Ik houd van de verscheidenheid aan culturen. Ik houd van de verschillen. Ik proef graag andere, nieuwe gerechten en maak graag kennis met mensen die anders denken dan ik. Ludwig Wittgenstein zei ooit: ‘Mijn taal kent geen grenzen’. Daaraan kan ik toevoegen: ‘Mijn wereld kent geen grenzen’.

Toch verzetten steeds meer mensen zich tegen het openstellen van grenzen en zij pleiten ervoor de grenzen te sluiten. Zij zijn bang dat hun cultuur het onderspit delft. Zij willen geen vreemdeling zijn in eigen land. Langzamerhand begint bij mij ook het beeld op te doemen van straten die beginnen te lijken op de straten in Istanboel, Ankara, Fez of Timboektoe. Ik heb helemaal niets tegen dergelijke straten, maar de straten moeten blijven waar ze zijn. Ik houd niet van eenheidsworst. Precies daarom vind ik winkelcentra afschuwwekkend: je vindt er dezelfde winkels. Ze bieden geen vernieuwing, geen uniciteit. Ik ga graag naar Istanboel of Timboektoe of Teheran omdat die plaatsen mij een andere blik op de werkelijkheid bieden. Als Rotterdam een tweede Istanboel wordt en Den Haag een tweede Hong Kong, wil ik die steden niet meer bezoeken. Den Haag moet Den Haag blijven, Rotterdam Rotterdam. Nederland moet Nederland blijven.

De Luxemburgse minister Jean Asselborn kan dan roepen dat er in het verleden heel wat mensen zijn geëmigreerd uit Italië, ook naar zijn land. Hij zou er toch niet aan moeten denken dat de straten van de stad Luxemburg in meerderheid worden bevolkt door gesluierde vrouwen. Ik zou zeggen: merde.

Natuurlijk wordt de demografische ontwikkeling gezien. Natuurlijk wordt die niet aan de orde gesteld. Reden? Migranten zijn goedkoop. Een leuk arbeidspotentieel voor de ondernemers die maar een doel hebben: zichzelf nog meer verrijken. De rijken willen nieuwe slavernij.

Ik denk dat Renaud Camus gelijk heeft. Mensen die het niet eens zijn met dit idee, zullen zijn ideeën wegzetten als een complottheorie. Desalniettemin lijkt het er wel op dat de oorspronkelijke bevolking plaats moet maken voor immigranten uit het Midden-Oosten en Afrika. Of Wilders daarmee in het gelijk wordt gesteld, laat ik in het midden. Ik zie wat ik zie.

Ik respecteer het geloof van anderen, of dat nu Allah, Jaweh of God is. Ik wens er echter niet voortdurend mee te worden geconfronteerd. Ik geef in die zin Forum voor Democratie gelijk. Alarm! Het kan immers niet zo zijn dat in iedere klas straks de naam Mohammed overheerst.  Het is goed dat Paul Scheffer dit probleem aan de orde stelt, daarentegen houdt hij zichzelf op de vlakte. Ook hij is voorzichtig. Is dat niet hetzelfde als opportunisme?

De troebele blik van de Volkskrant op de Russische politiek

Op zaterdag 17 november zag ik op de site van De Volkskrant een videoreportage over Tataren. In de stad Kazan, de hoofdstad van Tatarstan, een deelrepubliek binnen de Russische Federatie, ondervroeg een jonge verslaggever een activist over de acties die hij onderneemt om op te komen voor de Tataarse cultuur. Er werd verteld dat er een nieuwe wet is gekomen die zou inhouden dat er nog maar een taal zou mogen worden onderwezen: het Russisch. Tegelijkertijd werd verteld dat het Tataars wel degelijk mag worden onderwezen, maar dan vrijwillig. Ik heb dat even nagezocht en er is in 2017 inderdaad een wet gekomen die toestaat dat er op vrijwillige bases Tataars mag worden onderwezen. Iedere leerling heeft het recht om twee per week op school Tataars te leren. Poetin heeft het zelfs persoonlijk toegezegd: ieder volk in Rusland heeft het recht om twee per week les te krijgen in de eigen taal. Dat staat als zodanig in de grondwet. De vraag is dus waarom deze ex-leraar geschiedenis acties voert om op te komen voor zijn eigen cultuur. De vraag is bovendien waarom een Nederlandse verslaggever in dienst van de Volkskrant naar Kazan is getogen om een dergelijke reportage te maken.

In Nederland mogen Friezen ook les krijgen in het Fries. Dat is dan meestal twee uur in de week. Als dat meer zou zijn, zou dat ten koste gaan van andere vakken. Dat is nu precies wat er hier aan de hand is. Voordat die wet van 2017 was ingevoerd, werd er op sommige scholen in Tatarstan zes uur per week Tataars gegeven. Sommige ouders protesteerden daartegen. Ze waren het er niet mee eens dat er zoveel tijd naar het Tataars zou gaan. Stel dat er in Friesland op school zes uur in de week les gegeven wordt in de Friese taal, dan zouden er waarschijnlijk ook veel ouders bezwaren indienen tegen deze praktijk. In Nederland kan dat overigens niet. De Volkskrant biedt de lezer/kijker echter een zeer eenzijdige kijk op deze kwestie.

Wanneer leerlingen een vak volgen, moeten ze ook slagen. Wanneer leerlingen Tataars volgen, moeten ze daar examen in doen. Het aantal examenkandidaten dat slaagde voor Tataars, was significant laag. Daardoor besloot een aantal scholen het vak niet meer aan te bieden. In de reportage wordt deze reden niet genoemd. Tevens dienen ouders toestemming te geven om hun kinderen Tataars te laten leren. Niet iedere ouder wil deze toestemming geven. De actiegroep eist dat onderwijs in Tataars verplicht wordt gesteld.

Het is evident dat het voor alle inwoners van Rusland belangrijk is om Russisch te leren. Veel Tsjetsjenen, Kalmukken en Tataren trekken weg uit hun eigen omgeving, uit hun eigen deelrepubliek om ergens anders geld te verdienen. Dat is dan vrijwel altijd in Moskou, in Saratov en andere steden die in het westen liggen. Wanneer die mensen geen Russisch spreken, komen ze niet aan de bak. We vinden Tataren, Kalmukken en Tsjetsjenen overal in Rusland.

Wat ook niet wordt genoemd, is het feit dat ieder volk binnen de Russische Federatie bepaalde rechten worden toegekend, behalve het Russische volk. Kennelijk zijn die rechten voor de Rus vanzelfsprekend. Toch worden ze niet genoemd. Daarbij is het relevant te weten dat de meeste deelrepublieken in verhouding meer geld krijgen uit Moskou dan Rusland zelf, laten we zeggen het kerngebied, het westen.   

Tenslotte is het de vraag door wie deze actiegroep wordt gesteund. Er zijn in Rusland veel NGO’s die erop uit zijn het gezag in Moskou aan te tasten. Vrijwel alle NGO’s zijn tegen Poetin, tegen de huidige regering. Het zou mij daarom niet verbazen wanneer dit soort actiegroepen gesteund wordt met geld uit het westen. Het westen heeft de Sovjet Unie uit elkaar laten vallen. Met name de Amerikanen zorgden ervoor dat de macht van de Sovjet Unie ineengeschrompeld is tot die van een bananenrepubliek uit de achtertuin van Uncle Sam. De beer is echter weer opgekrabbeld en kan zich weer vrijwel meten met de Grizley uit de V.S. Iemand moet wel blind zijn wanneer hij niet ziet dat de Amerikanen erop uit zijn Rusland aan zich te onderwerpen. Fase 1 was het uiteenvallen van de Sovjet Unie. Fase 2 is volop aan de gang: stoken in Tsjetsjenië, stoken in Oekraïne, stoken in andere deelrepublieken. De mensen die in de deelrepublieken wonen, realiseren zich niet welke toekomst hen te wachten staat zonder Rusland. Kijk naar de economie van al die voormalige deelrepublieken: Kirgizstan, Tadzjikistan, enz. In Oekraïne is het een zooitje en hebben de mensen het er minder goed dan ten tijde van de Sovjet Unie. Toen was de situatie overigens precies andersom: in Oekraïne ging het destijds beter. Het enige land waar het nu redelijk gaat is Kazachstan.

De Amerikanen hebben de indianen de reservaten ingedreven. Ze zouden het ook kunnen doen met de Tataren, de Kalmukken, de Tsjetsjenen en vele anderen.

Mijn conclusie is daarom dat deze reportage veel zaken onderbelicht laat en dat deze reportage eenzijdig is en beschouwd kan worden als pure propaganda.