De flexgrens in een verdeeld Europa

De vluchtelingencrisis. Na de economische crisis, de Griekse crisis, de Russisch-Oekraïense crisis, hebben we nu de vluchtelingencrisis. Vandaag, op 10 januari 2016, was een essay te lezen in Trouw over de vraag of we de grenzen moeten sluiten of niet.
Natuurlijk heeft Angela Merkel een kapitale fout gemaakt. Zij nodigde de vluchteling uit. Hierdoor voelden enkele Syriërs en Afghanen zich gerechtigd alleenstaande vrouwen te betasten. Zij hebben de vrijheid gekregen, een vrijheid die in eigen land afwezig was. In Nederland kunnen ze gebruik maken van voorzieningen waar ze in eigen land alleen van kunnen dromen.

Wat moeten we ermee? De vluchteling, de echte vluchteling, moet altijd worden opgevangen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken of al deze vluchtelingen echte vluchtelingen zijn, maar aan de andere kant zijn ze dat misschien wel degelijk. Als het hier slecht gaat, zal ik ook vluchten. Ik denk wel dat de enorme aantallen vluchtelingen voor grote problemen zullen zorgen. Het belangrijkste probleem en tegelijkertijd het probleem dat tot nu toe vrijwel nergens als zodanig wordt genoemd of erkend, is de teloorgang van onze hele Europese beschaving. De Europese cultuur dreigt te worden versnipperd en verscheurd. In ieder geval de West-Europese cultuur. De Oost-Europese cultuur houdt zichzelf in stand. Hongarije laat geen vluchtelingen toe. Datzelfde geldt voor Slowakije en Tsjechië. Polen heeft sinds kort een vrij rechtse regering en zal daarom de moslim buiten proberen te houden. Bulgarije is als land niet aantrekkelijk genoeg en datzelfde geldt voor landen als Servië en Macedonië. Kortom: er zal een scheuring in Europa ontstaan. Er zullen twee Europa's ontstaan: een West- en een Oost-Europa. De Germanen tegenover de Slaven, zoals het duizenden jaren geleden ook was.

De grenzen zullen niet dichtgaan, dat kost te veel geld en gezien de neoliberale koers van Juncker en consorten, zal dat niet gebeuren. Er zal gekozen worden voor een grens met draaideur, een flexgrens. Zoiets als flexarbeid. "flex" is een toverwoord geworden voor de neoliberalen. Je moet met alle winden willen meewaaien, je moet je niet laten binden in een keurslijf. Werkgevers moeten niet worden geconfronteerd met al die regels. Het moet minder, minder, minder. Dat is de koers van Rutte en consorten en tegenwoordig ook van Samson en Timmermans, die het slimme maatje is van Juncker en zichzelf liever als president van Europa zou zien. Maar ja, nu wordt die positie ingenomen door Juncker, een soort Europese Jeltsin. Jeltsin verkocht Rusland, Juncker verkoopt Europa. Jeltsin lustte graag wodka, Juncker lust graag cognac.

De flexgrens, een draaideur. Vrachtwagens mogen doorrijden van west naar oost, van noord naar zuid. Omgekeerd zullen sommige vrachtwagens eruit worden gehaald. De auto zal via een soort scan de grens passeren. Nog verder in de toekomst, zullen de bestuurders een polsbandje langs een scanner moeten halen, net zoals op tolwegen gebeurt met een pasje. Zakenmensen kunnen via een speciale gezichtsscanner gewoon door kunnen rijden. De scanner staat ingesteld op rechts.