Sinds een jaar of vijf bezitten wij een huis in Duitsland,
in een dorp ergens in Thüringen, in de buurt van Eisenach. Mijn
leven kent diverse episodes en iedere episode heb ik weer nieuwe muziek leren kennen. In de afgelopen paar jaar heb ik o.a. Goran Bregovic ontdekt en een paar weken
terug kwam opeens een Duits liedje voorbij, een soort schlager. Nu houd ik niet
van schlagers, maar ik vind dit liedje toch aansprekend. Daarbij lees ik nu een
boek, getiteld “Germania”, geschreven door ene Simon Windor, een Engelsman.
Deze man is op jonge leeftijd verliefd geworden op Duitsland. Ik ben inmiddels
over de helft en ik kan niet anders dan concluderen dat Simon erg aanstekelijk
schrijft. Het boek is beslist de moeite waard, niet eens om kennis op te doen
over Duitsland en over de Duitse geschiedenis, maar ook over de Duitse
volksaard en vooral over de positie van Duitsland in de West-Europese
geschiedenis. Het is in wezen een eyeopener.
Zoals ik al schreef, kende ik in mijn leven diverse
episodes. Dat geldt niet alleen voor de muziek, voor de liefde, maar ook voor landen.
Ik ben ooit begonnen met Italië. Toen ik 17 jaar was, wilde ik beslist naar
Italië. Die periode duurde zo’n zes jaar. Daarna maakte Italië plaats voor Frankrijk.
Na verloop van tijd kwam Italië weer terug, maar in de vorm van een onderdeel
van een waaier. De waaier bestond uit Italië, Frankrijk en Portugal. Na het
jaar 2002 leerde ik Rusland kennen en enkele jaren later Bulgarije. In wezen
leerde ik heel Oost-Europa kennen. In al die jaren heb ik nooit geweten dat
Duitsland in een groot gedeelte van de geschiedenis een underdog is geweest.
Het was nooit een grootmacht totdat Bismarck en 1870 er een eenheid van maakte.
Dat was meteen funest, omdat Bismarck meteen een oorlog moest beginnen, die
oorlog won met als gevolg dat Frankrijk wraak nam na hun overwinning in W.O. I.,
wat uiteindelijk resulteerde in W.O. II. Die geschiedenis resulteerde weer in
het idee van Nederlanders dat Duitsers geen vriendelijke mensen zouden zijn.
Ja, ze mochten wel naar Nederland komen als toerist, maar zelf naar Duitsland
gaan, was iets wat niet veel mensen deden. Ja, natuurlijk waren er mensen die
naar Köningswinter gingen of naar Sauerland om daar op wintersport te kunnen
gaan. Toch is Frankrijk altijd het favoriete vakantieland van de Nederlanders geweest.
Als we kijken naar de geschiedenis, dan zijn die Fransen
niet altijd zulke grote lieverdjes geweest. Het waren in wezen schurken. Als we
kijken naar Lodewijk XIV en Napoleon, dan kan het haast niet anders dan dat we
moeten toegeven dat Frankrijk niet altijd zo’n mooie rol in de geschiedenis
heeft gespeeld. Daar ben ik me nu pas van bewust geraakt. Ik wist het wel, maar
gedeeltelijk. Simon Winder heeft me er op attent gemaakt. Daarnaast is het me
opgevallen dat Duitsers helemaal geen akelige mensen zijn. Ze zijn heel aardig,
eigenlijk veel aardiger dan de Fransen. Iedere Nederlander kent het gezegde: ‘Frankrijk
is een mooi land, jammer dat de Fransen er wonen’. Toch gaat de meute iedere
zomer richting Frankrijk. Het komt vermoedelijk ook door het klimaat.
Nu reizen mijn vrouw en ik al sinds een jaar of acht door
Duitsland en het viel ons op dat Duitsers hun huizen minstens zo gezellig
inrichten als de Fransen. Duitsland doet niet onder voor de Fransen. Sterker nog:
het land is gemoedelijker. Het eten is er ook goed. Niet zo goed als in
Frankrijk, maar goed. En…. De kans dat je te veel betaalt, is in Duitsland niet
zo groot. In Frankrijk zetten ze je eerder af. Duitsland kent bovendien net zoveel
prachtige stadjes als Frankrijk. Kortom, Duitsland is de moeite waard.
