zaterdag 23 november 2013

Wie is de valse ridder




Wie is de valse ridder?

Op de digitale nieuwssite van de Trouw van zaterdag 23 november jl. las ik een artikel van de heer Steven Akkerman over de problematiek rondom de aansluiting van Oekraïne bij Europa. Als ik de column van de heer Akkerman goed heb begrepen, komt het erop neer dat de heer Akkerman van mening is dat Europa er alles aan moet doen Oekraïne alsnog voor zich te winnen. De bruid is niet mooi, maar politiek gezien is het een “moetje”, met als doel Rusland niet langer een rijk te laten zijn. Dit laatste lijkt dan ook het enige argument te zijn. Wederom gaat het om de macht, wederom gaat het om de strijd om het geld, de handel. De bevolking wordt niets gevraagd.
Helaas moest ik constateren dat de heer Akkerman zich van een drogreden bedient die zelfs voor een havist doorzichtig is: het op de man spelen. Ik zou mij net zo goed kunnen bedienen van drogredenen en Europa kunnen neerzetten als een tirannieke echtgenoot die zijn vrouw aan alle kanten zal misbruiken, inclusief verkrachting.
Dat Oekraïne een sleutelrol vervult als het gaat om zijn geografische ligging, is evident. Dat deze sleutelrol betrekking heeft op veiligheid is wederom een drogreden: democratie is niet per definitie veilig. Het land dat het meeste prat gaat op zijn zogenaamde democratische manier van regeren, de Verenigde Staten, is tegelijkertijd verworden tot een van de grootste agressors van de laatste decennia. Het is immers niet Rusland dat andere landen binnenvalt, maar Amerika. Het is niet Rusland dat willekeurig op afstand bestuurde vliegtuigjes mensen overal ter wereld laat doden, maar Amerika. Een ander voorbeeld van een democratie die in het geheel geen democratie is, is natuurlijk Italië. De geest die ten tijde van het Romeinse Rijk uit de fles kwam, is nooit een halt toegeroepen, laat staan dat’ie ooit weer in de fles zou komen.
Een land kan niet bestaan zonder bevolking. Dat de meeste politici geen belang hebben bij het noemen van een bevolking, afgezien van de lastige verkiezingstijdstippen waarbij zij erin moeten slagen hun macht te consolideren, is duidelijk, maar een journalist wil niet alleen voorlichten, informeren en opiniëren, hij wil ook gelezen worden. Gelezen worden door de bevolking. De terechte vraag is daarom welk belang de bevolking heeft om aangesloten te worden bij Europa, dan wel Rusland. Tegelijkertijd moeten we ons afvragen welke belangen nog meer een rol spelen dan alleen strategische belangen en dat zijn – hoe kan het anders – de handelsbelangen. Iemand wil geld verdienen.

Ter illustratie van mijn statement een voorbeeld van een land waar de belangen van de bevolking volledig ondergeschikt zijn gemaakt aan de belangen van Europa: Bulgarije. In dit land zijn de nationale elektriciteitsbedrijven opgekocht door Oostenrijkse elektriciteitsbedrijven. De winnaar? Bepaalde mensen die destijds politiek bedreven. De verliezer? De bevolking. Het tarief dat betaald moet worden is nu hoger dan het minimum loon en zelfs iemand met een modaal inkomen is niet in staat deze tarieven te betalen.  Gevolg: op het platteland zijn veel Bulgaren weer op hout gaan stoken. Bedrijven zijn gesloten omdat ze niet voldeden aan de eisen van Europa, met als gevolg een grote toename van de werkloosheid onder de bevolking.

Ik ken Bulgaren die in het bezit zijn van een door henzelf in 20 jaar tijd gebouwd huis, maar dat nu niet meer kunnen betalen. Zij bewonen nu een kamertje in een buitenwijk van Londen.  Stel dat Oekraïne zou besluiten een vrijhandelsverdrag met Europa te tekenen, als voorstadium om ooit lid te mogen worden van de E.U., wat is dan het voordeel voor de Oekraïense bevolking? Geen. Er is geen enkel voordeel. Wat voert Oekraïne uit? Misschien enkele landbouwproducten naar Polen of Duitsland. Welke markt komt er vrij voor westerse bedrijven? De hele markt. Westerse bedrijven zullen beter in staat zijn hun producten te slijten aan het rijkere deel van Oekraïne. Dat is zo’n 10 procent. De rest is arm en zal dat ook blijven als het aan Europa ligt. Oekraïners kunnen de Bulgaren vervangen. Nu zijn het de Bulgaren die de Polen vervangen zodat de rijken nog steeds goedkope arbeidskrachten hebben. Straks zijn het de Oekraïners. Bedrijven zullen sluiten omdat ze niet in staat zijn te concurreren met westerse bedrijven of omdat ze niet in staat zijn te voldoen aan de strenge milieueisen van Europa.

Oekraïne hoort bij Rusland. De taal is vrijwel gelijk aan het Russisch, de cultuur is Slavisch. Gogol was Oekraïner, maar schreef in het Russisch. De dame met het hondje wandelde op de boulevard in Jalta, een stad in het zuiden van de Krim die nu deel uitmaakt van Oekraïne, maar had net zo goed haar wandeling kunnen maken in Krasnodar, een Russische stad, eveneens gelegen aan de Zwarte Zee.

Daarom is het terecht dat Poetin zijn prinses weer terug wil nemen. Net als Ded  Maros en zijn kleindochter Schneeguritsjka onafscheidelijk zijn, zijn ook Rusland en Oekraïne onafscheidelijk. Liefde komt er wel degelijk aan te pas. Is het niet zo dat de vader die zijn dochter echt liefheeft en ziet dat ze de verkeerde kant opgaat uit liefde voor zijn dochter bepaalde beslissingen moet nemen zodat zijn dochter alsnog het rechte pad bewandelt?  Europa heeft op haar beurt de Russische prinses willen verleiden met schone beloftes, zoals de pooier dat doet met een toekomstige hoer.  Wie is hier de valse ridder?   Wie verkwanselt wie?


donderdag 19 september 2013

Een patatbakker die een brief schrijft

Zojuist in de Volkskrant gelezen dat Mc Cain een brief zou hebben gepubliceerd in de Pravda. Alhoewel de verwijzingen naar de inhoud bij mij nou niet echt een grote interesse wekten, wilde ik de brief toch wel lezen. Om een oordeel te kunnen geven, moet je ook weten waar je over praat. Ik schaar me niet onder het gros van de "nu.nl-reageerders" die zomaar wat roepen. Ten tweede wilde ik de brief lezen omdat het een reactie zou zijn op de brief die Poetin enkele dagen eerder publiceerde in de New York Times. Ik heb de brief dus gelezen en ben tot de conclusie gekomen dat Mc Cain zich beter bij de patat kan houden. Hij had patatbakker moeten worden. Wat een onzin staat er in deze brief! Als deze man een voorbeeld is voor het Amerikaanse schrijfonderwijs, heb ik medelijden met alle Amerikanen.

Ik las ook een groot deel van de reacties. Gelukkig waren er heel wat Amerikanen die zeiden zich te schamen voor de manier waarop deze man schrijft. Er was zelfs iemand die schreef dat deze patatbakker zich voortdurend bediende van “ad hominem”. Inderdaad. De meeste reacties begonnen dan ook met het clichématige “I’m embarrassed that …” Toch waren er ook nog domme mensen die zich lieten zien, misschien nog niet zo dom als deze patatbakker, maar toch dom genoeg om te schrijven dat ze het met de fritesmaker eens waren.

Ik heb geen zin om het hele artikel te plaatsen. Iedereen kan het lezen . Dit is de verwijzing naar de Volkskrant en dit is het artikel. Zelfs mensen die geen verstand hebben van argumentatie, kunnen concluderen dat deze brief geschreven is op het niveau van een mavo4-leerling. Sterker nog: sommige mavo4-leerlingen schrijven betere brieven. Het is tekenend voor het niveau van deze Amerikaanse regering dat men deze fritesspecialist gewoon zijn gang liet gaan.

Meer kan en wil ik er niet over zeggen. Dat is niet de moeite waard.

dinsdag 17 september 2013

Rusland, het pispaaltje van het “Vrije westen”




Als ik de naam “Poetin” intyp op Google, krijg ik vrijwel uitsluitend negatieve berichten over Poetin en Rusland. Zojuist typte ik “artikel Ploert Poetin” omdat ik me enkele termen in een artikel van Thomas van der Dunk herinnerde. De eerste link die ik kreeg was een link van Amnesty International waarin mensen worden opgeroepen een petitie te tekenen waarin president Poetin wordt opgeroepen wetten terug te draaien die de vrijheid van meningsuiting zouden inperken. Het motto luidt: “Stop de repressie kies voor vrijheid!” De tweede link verwijst naar het artikel van Thomas van der Dunk die schrijft dat de brief die Poetin schreef, briljant is. Tegelijkertijd noemt hij Poetin een brute ploert en dat vermeldt hij ook nog eens in de titel.
Twee voorbeelden waaruit blijkt dat de gevestigde orde Rusland voortdurend zwart maakt.  Deze voorbeelden vallen in het niet bij de voortdurende stroom van anti-Rusland propaganda in de media. Vorig jaar was er de rel met die “Pussy-rellen” die helemaal onterecht in de gevangenis zouden zitten, dit jaar worden we bedolven onder een stroom berichten waarin mensen verontwaardigd zijn over de zogenaamde anti-homowetgeving die sinds enige tijd van kracht is. In de berichtgeving over Syrië zou Rusland voortdurend een oplossing in de weg staan om een einde te maken aan de burgeroorlog. Rusland zou zijn vetorecht “misbruiken” volgens de V.S. , Engeland en Frankrijk.

Nu is Rusland er dan toch in geslaagd met een vreedzame oplossing te komen en Amerika heeft zich bereid getoond te willen onderhandelen. Amerika kon ook niet veel anders doen nadat duidelijk werd dat het spel blufpoker zou kunnen ontaarden in een catastrofe van wereldse omvang. Men dacht dat Rusland wederom Amerika zou toestaan een volgend land te verkrachten, maar nu werd duidelijk dat de spreekwoordelijke rode grens was bereikt. Amerika vond zijn Waterloo. Het blijft nog wel staan blaffen en Frankrijk keft mee, maar blaffende honden bijten nog steeds niet. Een-nul voor Rusland. Enkele dagen later werd het zelfs twee-nul dankzij de briljante brief van Poetin. Rusland schijnt nu eindelijk het wapen gevonden te hebben dat Amerika en zijn bondgenoten al jaren hanteren: de media.

Van alle commentaren op de brief van Vladimir Poetin, zijn er maar weinig die concreet ingaan op de inhoud van de brief. De meesten doen de brief af met termen als hypocriet en gevaarlijk. Daarbij  wordt op de man gespeeld en kwistig  gegeneraliseerd. Argumenteren is een vaardigheid die vooral politici niet schijnen te bezitten.  Thomas van der Dunk is er naar mijn idee wel in geslaagd de brief op zijn merites te beoordelen, maar kon het niet nalaten een Amerikaans citaat als titel te gebruiken. Misschien een gevolg van mediageilheid, want nergens in het artikel wordt duidelijk gemaakt dat Poetin bruut is, laat staan een ploert. Ook Thomas van der Dunk heeft zich dus voor een karretje laten spannen. Hij geeft een goede analyse, maar de titel wijst naar een hooligan langs de zijlijn.

Het moge duidelijk zijn dat Rusland het pispaaltje is van het zogenaamde vrije westen. Zo langzamerhand zou je denken dat het paaltje nu toch wel zo verrot is van al die stinkende pis van hypocriete machtswellustelingen dat het een wonder zou zijn indien het paaltje überhaupt nog bestaat. Natuurlijk bestaat het. Mensen hebben altijd pispaaltjes gehad. Men moet iets hebben om over te mopperen. Men zoekt een schuldige om de aandacht af te leiden van de eigen problemen. Rusland werd en wordt van alles beschuldigd. Zijn de beschuldigingen terecht?  Laten we eens een aantal beschuldigingen noemen.  Om te beginnen met Amnesty, een organisatie die beweert apolitiek te zijn en zich uitsluitend bezig zou houden met het opkomen van de rechten van de mens.

Volgens Amnesty is er in Rusland het volgende mis:
1.       De introductie van nieuwe restrictieve regels m.b.t. publieke protesten waarbij hoge boetes kunnen worden uitgedeeld in geval van overtreding;
2.       De introductie van een nieuwe legale definitie van “verraad” die een mensenrechtenactivisten zou kunnen criminaliseren;
3.       De introductie van nieuwe regels en voorschriften waaraan non-profit en non-gouvernementele organisaties (NGO’s) aan moeten voldoen. Organisaties die zich bezighouden met politieke activiteiten zijn verplicht om te melden waar ze de fondsen vandaan hebben.   
4.       Er is sinds kort een wet waarin staat dat het verboden is voorlichting over homoseksualiteit te geven aan jongeren. Er mogen geen gayparades worden gehouden.

Verder wordt in sommige berichten gemeld dat Poetin bloed aan zijn handen heeft. Er zijn zelfs mensen die beweren dat Poetin verantwoordelijk is voor tienduizenden doden. Om met dit laatste te beginnen. Tijdens de jaren dat Poetin aan de macht is, is er een oorlog geweest in Tsjetsjenië en Georgië. Wie de aanstichters waren van de oorlog in Georgië, is bekend. Dat waren Amerika en de Georgische regering. De oorlog in Tsjetsjenië speelde zich af in 1999 tot 2002. In de jaren daarvoor vond de eerste Tsjetsjeense oorlog plaats, maar toen was Poetin niet aan de macht. Zelfs als we het aantal doden van beide oorlogen bij elkaar op tellen, komen we nog niet boven de 8.000 uit waarbij de meeste doden zijn gevallen in de eerste oorlog. Daarmee wil ik dat niet bagatelliseren. Elke dode in een oorlog is er een te veel, maar als we dit aantal vergelijken met de vele doden die zijn gevallen in Libië, Afghanistan en Irak waarbij Amerikaanse soldaten of drones betrokken waren, valt dat cijfer in het niet. Bovendien speelden beide oorlogen zich af op Russisch grondgebied, terwijl Amerika mensen over de hele wereld uitmoordt.

Dan de wetgeving. Amnesty is vrij vaag in haar omschrijving van deze nieuwe wetten. Uit Russische bronnen blijkt dat in Rusland mag worden geprotesteerd, maar dat een protest wel van tevoren moet worden aangevraagd. Dat is in Nederland ook zo. Wanneer een activist in Nederland de wet overtreedt, is hij een crimineel. Je bent hier zelfs al een crimineel als je een waxinelichtje gooit naar een gouden koets. Dat is in Rusland dus niet anders. Waar praten we over? Een derde punt bestaat uit de NGO’s. Poetin heeft hier zelf al eens op gereageerd. Hij schreef dat in Rusland meer dan 20 NGO’s actief zijn, stuk voor stuk organisaties afkomstig uit het westen. Heeft Rusland ook NGO’s in het westen? Ja, een in Amerika en een in Europa. Het is volkomen logisch en gerechtvaardigd dat een land het recht heeft om te weten hoe organisaties worden gefinancierd die er alleen maar op uit zijn het gezag te ondermijnen. Dat zou in Amerika of Frankrijk niet anders zijn. Ten slotte de zogenaamde anti-homowetten. Waarom mag een land een gayparade niet verbieden? Wat is daar op tegen? Een groep mensen die elkaar halfnaakt staat af te lebberen in een optocht, is dat de nieuwe moraal? Als mensen dat graag doen, kunnen ze dat binnenshuis doen. Waarom zou dat per se op straat moeten gebeuren? Ik zie in het geheel niet waarom deze wet slecht is. In Duitsland zijn er meisjes flauw gevallen omdat in de les sprake was van seksuele voorlichting op een manier dat expliciet was hoe alles in zijn werk ging. De les werd gegeven aan 10-jarige kinderen. Is dat normaal? Een vader die zijn kinderen thuis hield, kreeg een boete die hij niet wilde betalen waardoor hij de gevangenis in moest. Is dat vrijheid? Is dat de nieuwe seksuele moraal? Mijn dochter kreeg als afscheidscadeau van de katholieke basisschool een condoom. Hoi Hoi! Kan ze ten minste veilig neuken! Er heerst in het westen een andere seksuele moraal in vergelijking met die in Rusland. Daar is homoseksualiteit iets wat niet mag worden gepropageerd. Hier is dat wel het geval. Er is in Rusland echter geen sprake van repressie. Er zijn in Moskou en Sint Petersburg net zoveel homobars als bij ons.     

Wanneer die repressie er wel zou zijn, dienen we daartegen te ageren. We zullen altijd moeten ageren tegen de beknotting van de vrijheid van meningsuiting. De vraag is echter waarom de vinger richting Rusland gewezen wordt, waarom geen vinger richting Saoedi-Arabië? Daar is pas echt sprake van repressie.  

Onze grootste vijand is zeker niet Rusland. Onze grootste vijand is hij die de vrijheid ondergraaft. Amerika is zeker een agressor die alleen vergelijkbaar is met het Romeinse Rijk. Het tij is echter aan het keren.  Net als het Romeinse Rijk zal ook Amerika ten onder gaan. Het rijk brokkelt langzaam af. Het erodeert niet alleen, maar is bezig met een rottingsproces van binnenuit. Macht corrumpeert en binnen de macht knagen anderen aan de fundamenten.

Waar is de vrijheid van meningsuiting? Welke vrijheid? De vrijheid van de homo om homo te kunnen zijn en de vrijheid van de hetero die zegt dat hij niet van homo’s houdt? Het gaat om de mens, de UOMO.  Dat geldt zowel voor Rusland als voor Amerika als voor alle andere landen in de wereld. Ieder mens heeft recht op een mening en heeft het recht die mening te uiten, zolang hij anderen respecteert.

Timon van Dordt

vrijdag 5 juli 2013

Snowden, aflevering 3



Het aardige van de hele kwestie rondom Snowden is dat hij erin slaagt nu al meer dan een maand de gemoederen bezig te houden. Ten minste drie keer per week kunnen we over hem of over de gevolgen van zijn daad een artikel lezen. Hij behoort natuurlijk tot het uitverkoren volk. Datzelfde geldt voor de vrouw die nu heeft aangeboden met hem te trouwen. Maar niet iedereen die een lid is van het uitverkoren volk, komt zo vaak met naam en toenaam in de krant.

Op http://www.hollandbizzrussia.com las ik een aardig artikel over de kwestie “snowden”. De schrijver gebruikte een leuke woordspeling “Snowdown”. De sneeuw dwarrelt neer. De sneeuw als mogelijke voorbode van een nieuwe koude oorlog. De sneeuw zuivert de lucht. Is de sneeuw nat of droog? Deze sneeuw is nat.  Er is geen sprake van echte sneeuw, wel echte Snowden, maar geen sneeuw. Er komt geen nieuwe koude oorlog en er wordt niet gezuiverd. Zuiveren kan niet meer. Daarvoor is de lucht te vies, de politiek te smerig.

Niet voor niets is het woord “politicus” in steeds meer landen een scheldwoord geworden. We maken nu van nabij mee hoe de etymologie van een woord beïnvloed wordt door maatschappelijke omstandigheden. Ooit zal iemand hierop promoveren. In Bulgarije is het woord “politicus” al daadwerkelijk een schelwoord en in Rusland was het op hard op weg eveneens een scheldwoord te worden, ware het niet dat Poetin hier een stokje voor gestoken heeft. Poetin deed dit niet via zijn macht, maar gewoon via zijn beleid. Poetin slaagt erin om op een rustige, je mag wel zeggen, bedaarde manier, het Rusland van nu haar geloof in zichzelf terug te geven. Dat is bewonderenswaardig. Daarom stellen steeds meer mensen vertrouwen in Poetin. Maar goed, dat is een andere kwestie. Ik had het over Snowden.

Snowden is voor Amerika nog steeds staatsvijand nummer 1. Snowden is de contraspion, de held die nog steeds bezig is held te worden voor iedereen. Natuurlijk spioneert iedereen, ook Frankrijk schijnt daar plezier in te hebben. We willen allemaal graag weten wat de buurman doet en als het even kan ook de buurman die twee straten verderop woont. Er is dus in feite geen vuiltje aan de lucht. Het valt allemaal wel mee. Maar toch…… Politici, vooral presidenten zijn net kleine jongetjes, die niet tegen hun verlies kunnen. Ze willen graag hun spierballen laten zien: wie heeft de grootste ballen? Ze kunnen er al helemaal niet tegen wanneer iemand erin is geslaagd hun systeem te ondermijnen. Deze man moet hoe dan ook in zijn lurven worden gevat, zo is de gedachte.

Nu wisten we natuurlijk al wel dat deze Obama zich ontpopt heeft als een schurk en we hebben kunnen zien dat landen als Frankrijk en Portugal zich gedragen als slangachtige wezels, kruiperige figuren die precies doen wat de meester beveelt. Vooral Frankrijk, eens een trotse natie, moet nu buigen voor de macht van de tiran en zich gedragen als luchtpiraat. Oostenrijk zou niet bang zijn, zo heeft het laten weten. Maar aan welk land, aan welke regering kunnen we nog enig geloof hechten?

Nu heeft deze Snowden asiel aangevraagd in veel verschillende landen, zelfs in Rusland. Waarom heeft hij dat gedaan? Naar mijn idee heeft hij dat gedaan om de wereld te laten zien dat vrijwel elk land onder de plak zit van Amerika. Niemand durft het op te nemen. Helemaal niemand? Ja, er zijn wel twee grote landen die het aandurven: China en Rusland. Zij hebben echter geen zin in “het gedoe”. Rusland zou als voorwaarde hebben gesteld dat de kraan dicht moet. Een beetje vreemd als we bedenken dat de kraan in Rusland onbetrouwbaar is. In een willekeurige stad kan immers plotseling, zonder vooraankondiging zomaar de kraan worden dichtgedraaid. Geen water. Maar goed, informatie is geen water.

Ondertussen zit Snowden nog steeds in niemandsland, een man zonder status op een stukje grond zonder status. Amerika heeft de man zijn staatsburgerschap ontnomen. Een staatsburger heeft recht op juridische bijstand, iemand die geen staatsburger is, heeft dat niet. Met andere woorden: wanneer Edward Snowden wordt gepakt, wordt hij gewoon op Guantanamo Bay gedumpt. Geen proces, niets. Ik noem dat het schenden van de mensenrechten. Zelfs de NRC ging zover dat het in het eigen commentaar de actie van Amerika heeft veroordeeld. (NRC 06-07-2013) Het schenden van de mensenrechten door Amerika werd zelfs expliciet genoemd. Bravo!

Het is wel zeer bizar dat een mens zou kunnen worden veroordeeld in een land dat zelf heeft verkondigd de schender van staatsgeheimen zijn burgerrechten te ontnemen. Het staatsburgerschap is Snowden ontnomen. Hij is geen Amerikaan meer, maar statenloos. Kan een statenloos iemand (is deze persoon officieel nog iemand?) worden veroordeeld? Kan Amerika Snowden nog wel aanklagen? Hij is immers statenloos. Hij is in een soort niemandsland, een ruimte tussen hemel en aarde.

Nu is Amerika natuurlijk niet het enige land dat mensenrechten schendt. Rusland doet dat ook. Als het erop aan komt, zullen veel mensen beweren dat Rusland een grotere schender van mensenrechten is dan Amerika. Toch zit in Rusland momenteel niemand in een of andere bases in het buitenland meer dan tien jaar te wachten op een beschuldiging. Rusland ziet zichzelf niet als baas van de wereld. In een interview dat nog niet zo lang geleden is verschenen op de ARD, de grootste Duitse televisiezender, werd Vladimir Poetin, president van Rusland, gevraagd waarom Rusland actie heeft ondernomen tegen de NGO’s in Rusland. Zijn antwoord kwam erop neer dat in Rusland momenteel meer dan 500 van dit soort organisaties werkzaam zijn. Het enige wat Rusland wil weten is waar deze organisaties hun geld vandaan halen en waar het geld vervolgens naar toe gaat. In Amerika is een zelfde soort wet al in 1938 van kracht. Frappant is dat Rusland maar twee van dit soort organisaties financiert, een in Parijs en een in New York. Democratie..?   

Rusland en Amerika zullen nooit echte vrienden worden en dat is maar goed ook. Rusland is nog steeds het land waar een man een man is en een vrouw een vrouw. In Amerika is dat niet altijd even duidelijk. Je hebt daar man-vrouwen, vrouw-mannen, queers en queens en dan is er nog een groep die niet meer opvalt. Dat zijn zogezegd de gewone mensen. Mag je in dat land nog wel “mama” zeggen? Wat is er nog over van de democratie? Nog steeds is er een groepje mensen dat gelooft dat  Amerika democratisch is. Die groep wordt met de dag kleiner. Hoe is het met cultuur? Mag je in Amerika de kwestie aan de orde stellen die betrekking heeft op de indianen? Nee, liever niet. Mensen die houden van het grote geld, houden van namaak, houden van een land waarvan de president ervan overtuigd is dat zijn land de wereld mag en moet voorschrijven hoe gedacht moet worden, hoe gehandeld moet worden, kiezen Amerika. Dit is het land waarvan politici menen dat zij anderen de les mogen lezen zonder dat zij zelf de les gelezen mogen worden, het land dat het alleenrecht heeft op waarden die als enige ware waarden zouden zijn. Mensen die zelf  nadenken, mensen die geloven in tradities, die kinderen willen beschermen, mensen die geloven in datgene wat echt is, zouden misschien kiezen voor Rusland.

In ieder land is wel wat mis, ook in Rusland. Zeg tegen een Rus dat zijn land niet heilig is en de kans is groot dat hij boos wordt. Rusland is echter zeker niet heilig. Er is veel mis. Poetin en zijn clan houden het land in een ijzeren greep en verrijken zichzelf ten koste van de bevolking. Toch pretendeert Rusland niet dat het de waarheid in pacht heeft. Het streeft er niet naar zijn waarden te exporteren en op te dringen aan andere landen.

Er zijn van die heikneuters die menen dat Rusland mensen discrimineert, maar deze heikneuters zijn in het echt geen heikneuters, maar zeikneukers. Zij zeiken en bekritiseren iedere komma. Tegelijkertijd hebben zij geen oog voor de rechten van het kind. Hun hersenen zijn niet groter dan de inhoud van een erwt.

Europa, een valse belofte

  Dordrecht, 04 februari 2024 In de jaren dertig van de twintigste eeuw hield Stefan Zweig drie lezingen. De eerste vond plaats in 1932 ...