Wat moeten we aan met de wereld? Waar sta ik in deze wereld?
Vandaag las ik de kop van een artikel in de Volkskrant “Het kapitaal is nu
helemaal de baas”. Ik kon het artikel niet openen, omdat het kapitaal de baas
is en ik niet wens te betalen voor het lezen van dit artikel. Ik kon echter wel
lezen wie de schrijver is: Jan Terlouw, ooit de leider van D’66. Dat was dan in
de tijd dat D’66 nog te situeren was op zo’n 2 cm aan de linkerkant van het
midden. Vooruit, misschien was het 5 centimeter. In ieder geval is er een
hemelsbreed verschil in politieke kleur tussen toen en nu. Nu zou ik de partij
zetten op zo’n 30 cm vanaf het midden, maar dan wel aan de rechterkant. De
partij volgt een neoliberale politiek waarin het verschil met de VVD vrijwel
gereduceerd is tot nul. Op dezelfde digitale pagina van de Volkskrant las ik
ook nog de kop “Rijke mensen zijn bijna van nature niet solidair”, eveneens van
de hand van Jan Terlouw.
Jan Terlouw is kinderboekenschrijver en dat doet en deed hij
vrij goed. Een goede kinderboekenschrijver is eigenlijk van nature iemand die
links van het midden staat. Hij schrijft boeken voor kinderen. Kinderen
vertegenwoordigen de onschuld. Kinderen zijn nog niet verantwoordelijk voor de
ellende in de wereld. Iemand die opkomt voor kinderen, moet haast wel een goed
iemand zijn. Kinderen zijn de toekomst, hebben de toekomst in handen, vormen de
toekomst. Als je van kinderen houdt, kun je niet anders dan voor een goed
milieu zijn en tegen oorlog en dat is per definitie links. Mensen met rechtse
ideeën interesseren zich niet voor de toekomst en daarmee ook niet voor
kinderen. Zij willen slechts een ding: het voor zichzelf zo goed mogelijk maken
en voor hun nageslacht. Dat nageslacht bestaat uit kinderen, maar het idee is
dan dat men zo’n groot geloof heeft in de macht van het geld dat je daardoor
zelfs een goed milieu kunt afkopen voor je kinderen en ook hun kinderen zullen
er volgens hen in slagen met datzelfde geld een goede omgeving voor zichzelf te
creëren. Dat noem ik egoïsme. Dat noem ik egocentrisme, fascionisme.
Dat begrip dat ik zojuist bedacht herbergt drie begrippen:
fascisme, nationalisme en fascinatie. Dat laatste gecombineerd met die andere
twee duidt op een ziekelijk fanatisme dat maar een doel nastreeft: het opkomen
voor jezelf en je familie ten koste van alle andere mensen.
De rijken der aarde lijden vrijwel allemaal aan dit
ziekelijk fanatisme, aan dat fascionisme. Zij zijn ziek. Het is de hoogst tijd
dat wij in opstand komen en trachten dit soort mensen op te sluiten. Sluit hen
op in psychiatrische klinieken, in kamertjes waarvan de muren zijn behangen met
geplastificeerde dollarbiljetten.
Ik sta in deze
wereld. Ik sta in deze wereld als iemand die de integriteit najaagt als een
schim in Utopia. Als een droom, een fata morgana in een sprookje van Grim. Ik ben geen
kinderboekenschrijver, maar iemand die het kind in zichzelf herkent en
accepteert, iemand die niet is als de anderen.