Rusland, op het koord tussen oost en west

 

Rusland had altijd al de rol van evenwichtskunstenaar: zij danst op het koord tussen oost en west en vergat haar eigen identiteit. Alexander Blok schreef: “Wij kunnen een Aziatisch masker dragen als dat nodig zou zijn, maar wij zijn geen Aziaten’ (Block, Die Skythen*).Tegelijkertijd was Rusland altijd een onmogelijke prooi voor het westen. Napoleon probeerde het in 1812. Hitler probeerde het in 1941. Lenin had in 1917 een vrijkaartje om door Duitsland en Finland naar Sint Petersburg te reizen om daar een begin te maken met de vernieling van het land.

De afbrokkeling van de Berlijnse muur is te zien als een volgende etappe. Direct daarna werd het land een speelveld voor kapitalisten zonder geweten. De nieuwe grondwet voor de Russische Federatie is geschreven met behulp van Amerikaanse adviseurs. Rilke heeft ooit gezegd dat Rusland overal grenst aan God, maar de orthodoxe God bleef alleen voorbehouden aan de oude vrouwtjes die de kaarsjes doven. De kerk sloot een pact met het Kremlin en het Kremlin werd onderworpen aan de dollar.

Overal knabbelde Uncle Sam aan de grenzen van het onmetelijke rijk. Overal verschenen raketbases, sommige slechts 50 kilometer van de Russische grens. Het Groot Kapitaal belegerde het land zelfs van binnenuit. Toch is de geest van Sergej Djagilev nog alom aanwezig: de Russische danser maakt zijn onvoorspelbare pirouettes en de domowoj, de Russisch-heidense geest, is nooit weggeweest.

Iedereen die ooit iets langer in Rusland is geweest, zal er ooit weer terugkomen en zien dat er niets is veranderd. Het is de buitenwereld die verandert en de fout die Rusland in de afgelopen jaren heeft gemaakt, is het idee om bij die buitenwereld te willen horen. Aan de andere kant heeft die buitenwereld, de Europeanen en de Amerikanen, zich in het Kremlin genesteld, niet letterlijk, maar figuurlijk.

Volgens Pieter Steinz hoort Rusland absoluut tot de Europese cultuur en hij noemt Strawinski, Malewitsch en Tolstoi. Tegelijkertijd is er wel wat voor te zeggen om Raskolnikov het prototype te noemen van de Rus die zich niet thuis voelt in de moderne samenleving. Hij wil gestraft worden voor zijn misdaad. Hij volgt zijn geweten. Hij wordt afgewezen. De buitenwereld wijst Rusland af. Het koord blijft daarentegen gespannen en de spanning is nog nooit zo hoog geweest als nu.

De laatste stap van het westen is dat het een wig heeft gedreven tussen broedervolkeren en hoewel de Krim – ondanks de vele oorlogen die er zijn gevoerd – nog steeds Russisch is, is Kiev waar de bakermat van RUS lag, in vreemde handen gekomen. Juist dat kan het Kremlin niet verkroppen. Toch willen de Russen geen oorlog en willen de Oekraïners dat evenmin.

Het zou voor Rusland beter zijn om de eigen weg in te slaan en het Oekraïense volk zou zich weer moeten aansluiten bij het heilige Russia. Sommigen zullen hierop beweren dat Rusland de holodomor in Oekraïne heeft gebracht, maar die hongersnood heerste ook in grote delen van Rusland en het waren niet de Russen, maar de bolsjewieken die deze afschuwelijke ellende veroorzaakten.

Rusland zou de ketenen met het westen moeten verbreken. Het zou uit de WHO moeten stappen, zodat er in ieder geval een land is zonder QR-codes. Het is tijd voor een nieuw evenwicht. Laat een nieuwe Djagilev opstaan. Laat het koord ontspannen.

*  Alexander Block, Ausgewählte Werke, (blz. 249), Carl Hanser Verlag Berlin 1978

Antoine Borgers

Dordrecht,13-02-2022

 

 

Een vreemdeling in dystopia

 

Op Radio 1 werd op 23 december 2021 de volgende stelling gelanceerd: ‘We moeten ons leven anders inrichten door corona.’ Die stelling was het rechtstreekse gevolg van de visie die binnen het Kabinet de ronde doet. Waarom zouden we ons leven anders moeten inrichten? Is dit een nieuwe maatregel?

 

Ooit werd de journalistiek beschouwd als de vierde macht. Inmiddels is daar niets van over. De journalistiek is een verlengstuk van de politiek geworden, met name als het gaat om corona. Zo nu en dan wordt er een dekseltje opgelicht: Panamapapers en de toeslagenaffaire, maar over het algemeen is de journalistiek niet kritisch. Heeft Goebbels niet ooit gezegd: ‘Geef mij de media en ik maak van de mens een stel domme varkens’.

 

In India is er helemaal niets aan de hand. Daar is slechts 30 % gevaccineerd. In Japan waar meer mensen zijn gevaccineerd, is er ook niet zo heel veel aan de hand. In Israël begint men nu met de vierde prik, terwijl het aantal gevallen even hoog of alleen maar hoger wordt. Omikron zou kunnen zorgen voor een kantelpunt, maar wederom wordt de bevolking angst aangejaagd, terwijl er steeds meer tekenen zijn dat Omikron je niet ziek maakt. Het gaat dan ook niet om de ziekte, maar om de kans om ziek te worden. Ziekte hoort echter bij het leven.

 

We leven in een dystopische wereld. Wat te denken van het volgende citaat dat op dezelfde 23^ste december in een artikel in Trouw te lezen was:  ‘’In de stadswijk Valby, net buiten het centrum van Kopenhagen, schuifelt een rij bemondkapten tussen twee dranghekken door en op een keurige anderhalve meter afstand richting een witte tent. Vanaf daar worden ze naar een van de testbarakken geleid. Bij binnenkomst worden ze in het systeem aangemeld, vervolgens lopen ze door naar een van de per barak twaalf frisse medewerkers in blauw die ze een wattenstaafje in de neus duwt en dan staan ze alweer buiten.’

 

In Denemarken test men 500.000 mensen per dag, terwijl al meer dan de helft is geboosterd en het aantal ziekenhuisopnames niet stijgt. In Nederland hebben we oversterfte en ik vermoed dat Denemarken daar ook last van heeft, maar die wordt niet veroorzaakt door corona. In Denemarken mag je als gezond mens geen onderwijs meer volgen, je paspoort niet meer verlengen en de toegang tot het openbaar vervoer en de bank wordt je ontzegd.

 

De dialoog, ofwel het debat is totaal verdwenen. Mensen met een andere visie worden geframed, dan wel genegeerd. Er zijn slechts zeer weinig kritische mensen die de kans krijgen hun mening te ventileren. Zo was er een tijdje terug een debat in de Balie waar o.a. Ira Helsloot aan deelnam. Een Belgische lector gezondheidswetenschappen, Sam Brokken, is gevlucht naar India. Hem werd het leven in België onmogelijk gemaakt. Helene Fischer heeft een mooi liedje gemaakt: 'Wach auf!' Maar iedereen slaapt.

 

In heel Europa is de overheid een onzichtbaar, onbetrouwbaar bureaucratisch monster geworden. Dagelijks lezen we in de krant over Kafkaëske taferelen. In Nederland worden we geregeerd door een minister-president die zich als een kameleon met gemak aan elke politieke verandering aanpast en doet alsof hij het geheugen van een goudvis heeft.

 

We hebben te maken met exorbitant hoge energieprijzen die zijn veroorzaakt door de regering. We hebben te maken met hoge huizenprijzen die eveneens zijn veroorzaakt door de regering. Er is sprake van een achteruitgang in onderwijs. Steeds meer ouders wijken uit naar commerciële bijlesinstituten.

 

We hebben te maken met een crisis die is veroorzaakt door de politiek en als straks Poetin besluit Oekraïne binnen te vallen, is dat de schuld van de V.S. en Europa. Iedereen met maar een beetje verstand kan namelijk zien wat er aan de hand is. De NAVO blijft oefeningen houden in de Zwarte Zee en in de Baltische Staten. Stel dat de Russen oefeningen zouden houden in Mexico. Het is evident dat de Russen nu een rode lijn hebben getrokken. Mocht het zover komen, wat ik overigens niet geloof, dan zit Europa zonder gas en zullen miljoenen mensen sterven door de kou. Dat scheelt weer in de testfaciliteiten.

 

Ik zal mij in ieder geval nooit aanpassen aan dit systeem. We zijn op weg een totalitaire samenleving te worden. Nog even en je moet overal op straat je QR-code laten zien en heb je die niet, dan word je naar een kamp gestuurd. In Australië is het al zo ver. Hannah Arendt is door het gros van de politiek al volledig verbrand. Haar boeken zullen binnenkort worden verbannen.   

 

Ik heb geen QR-code en zal mij met hand en tand verzetten tegen repressie. Ik ben een mens en geen product. En wat betreft de media.... slaap zacht!

 

 

 

 

Het vertrouwen en de tweedeling, het cynisme van het gelijk

 

Ik ben een groot voorstander van vrijheid. Ik ben een democraat in hart en nieren. Ik ben een volgeling van de uitspraak die toegeschreven wordt aan Voltaire, maar die in feite niet van hem afkomstig is: ‘Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen.’ Daarom zal ik mij nooit laten vaccineren. Ik wens vrij te zijn. Ik ben geen tegenstander van vaccinaties, maar wel van deze vaccinatie en mijn weerstand is in de loop van die anderhalf jaar alleen maar groter geworden. Enerzijds komt dat doordat ik veel gelezen heb over deze kwestie, anderzijds door de toenemende druk van deze regering en alle andere regeringen om je te laten vaccineren.

Het is bijna kerstmis en dat impliceert dat we ons bewust moeten zijn van hetgeen ons bezielt. Vervolgens komt in mij de vraag naar boven: is dat zo? Moeten we ons bewust zijn van hetgeen ons bezielt? Is het niet zo dat we altijd bezield dienen te zijn? Er zijn bijvoorbeeld katholieke scholen en de katholieke kerk heeft niet zo’n hele goede reputatie om maar eens even een eufemisme van stal te halen. Niettemin blijven sommige mensen en bepaalde scholen katholiek. Ik denk dat het ook het katholicisme een deel is van een traditie die hoort bij Nederland, die hoort bij tolerantie, bij acceptatie, bij wederzijds respect, bij open staan voor anderen, voor mensen die anders zijn dan wij. Humanisme is daarvoor de juiste term.

 

Nu hebben we op 21 december 2021, een bijna magische datum: 21-12-21, te horen gekregen dat ‘prikspijt’ het woord van het jaar is geworden, een woord dat nogal wat teweegbrengt in mijn hersenen, een woord dat onvrijheid oproept.

 

Ik zag onlangs een gesprek met Ewald Engelen, een vrij vooraanstaand persoon in het publieke debat en iemand voor wie ik meer respect heb dan bijvoorbeeld Hugo de Jonge. Hij stelt in dit gesprek dat er geen diversiteit meer is. Je zou haast kunnen zeggen: alles is inclusief. Er is geen debat meer. Waar zijn de polemieken gebleven uit de tijd van Hermans en Reve? Alle neuzen staan een kant op. Alle media vertellen hetzelfde, niet alleen waar het gaat om corona, maar ook m.b.t. alle andere zaken. Alle officiële media vinden dat Rusland de Krim ten onrechte heeft geannexeerd. Alle media staan achter het idee dat Rusland de schuldige is van het neerhalen van de MH-17, zonder dat er überhaupt een proces heeft plaatsgevonden. Overigens worden die twee laatste kwesties niet naar voren gebracht in dat gesprek. Hier ging het hoofdzakelijk over corona.

 

Daarom wil ik mij ook daartoe beperken. Er is absoluut sprake van een fenomeen dat we in de afgelopen 300 jaar in Nederland niet hebben gekend. Op 27 juli 1656 werd Spinoza uit de joodse gemeente verbannen, wegens 'vreselijke ketterij'. Hij kon zijn werk verder in vrijheid uitvoeren in Nederland. Nu, in 2021 word ik geconfronteerd met uitspraken van collega’s notabene die neerkomen op het idee dat ongevaccineerden uitschot zijn. Zij moeten maar zelf betalen voor hun behandeling wanneer ze in het ziekenhuis terecht komen. Rokers hoeven dat niet. Mensen die lijden aan hart- en vaatziekten als gevolg van hun ongezonde levenswijze, hoeven dat niet, nee, het gaat hier uitsluitend om gezonde mensen die zich weigeren te laten inenten, omdat zij gezond zijn. De leiders van deze beweging zijn mensen die eruit zien alsof zij zich nergens aan storen, alsof zij geen respect voor het leven hebben. Zij vertellen ons hoe wij moeten leven, terwijl zij zelf aan de vooravond staan van hun dood: Hubertus Maria Franciscus Bruls, burgemeester van Nijmegen, gezien zijn naam ook nog katholiek en Sharon Dijksma, een salonbolsjewiek uit het geslacht van de PvdA. Ik wil niet op de man spelen, maar in dit geval maak ik een uitzondering.

 

Ik luisterde naar een liedje van Helene Fischer, getiteld ‘Wann wachen wir auf’. Zij is kennelijk wakker. De rest slaapt en dat doet mij pijn. Het doet mij pijn om niet de dialoog aan te durven gaan. Kennelijk heb ik niet de moed om dat te kunnen, terwijl ik merk dat sommige leerlingen daar wel om vragen. De meerderheid zou zijn gehersenspoeld, maar er zijn toch ook leerlingen die daadwerkelijk kritisch zijn. Door het noemen van deze kwalificatie zou ik de meerderheid van mijn collega’s eveneens zien als zijnde gehersenspoeld… en het laatste wat ik wil zijn is een leugenaar. Toch is het de vraag wie er gelijk heeft. Ik noem degenen die de overheid vertrouwen, de volgzamen, de gelovigen en ook dat zijn kwalificaties. De volgzamen: zij die geloven in de wetenschap. De niet volgzame: hij die gelooft in wat hij ziet? Maar ik ken mijn zwaktes en misschien is cynisme wel een van die zwaktes. Misschien moet ik meer geloven.

 

Ik vraag me af of iemand wel dezelfde gevoelens heeft als ik, dat wij in een ‘schweinewelt eingetreten sind’, het tegendeel van een land van wonderen, maar een land van scheve spiegels, een land waar de meerderheid anders denkt als ik. De regering, de politie, de rechters, de banken en alle andere organisaties schijnen erop gericht te zijn het volk in een spinnennet te willen drijven, te willen wurgen. Mensen zijn verworden tot grauwe muizen, zonder wil en gevoel. Hun kinderen worden ontvoerd en in een kamp gestopt: de scholen. Niemand durft zich te verzetten. Ieder draagt zijn masker en als zij dat niet doen, dan eindigen ze onmiddellijk in datzelfde spinnennet. Men kan niet langer reizen zonder dat iemand een stok in je neus duwt. Zowel gezonde als ongezonde mensen ondergaan hetzelfde ritueel. Welke stof er aan de stok zit, is niet bekend.

Mensen worden nu voorbereid om de vaccinatie gelijk te stellen aan de QR-code. Zonder QR-code word je beschouwd als ziek, niet inclusief, tegendraads en word je in feite buitengesloten. Je wordt in feite een mens zonder identiteit, een niemand en het ergste is dat de meerderheid van de mensheid hieraan meewerkt. Het is als een nachtmerrie, maar nachtmerries zijn voorbij zodra je wakker bent. De droom wordt echter realiteit. De angstterreur heeft toegeslagen. Desalniettemin zijn er altijd nog lichtpuntjes, mijn cynisme wordt doorbroken door positimisme: niet ieder mens is verslagen en er zijn zelfs mensen die de waarheid vertellen.

 

De wereld waarin wij wonen doet mij ook denken aan De stad der Blinden van José Saramago, maar de stad heeft nu de gedaante aangenomen van een enorme bubbel en die bubbel omvat bijna de hele wereld. Er zijn slechts weinigen die ervaren dat zij in die bubbel wonen, de meerderheid weet het niet. Zij zijn als het ware blind. Net als in De stad der blinden, gaat de mens tot het uiterste om te overleven. Iedereen die het niet eens is, moet uit de weg worden geruimd.

 

Ik ben mij goed bewust dat ook ik bijdraag aan de tweedeling. Door dit te schrijven, deel ik de wereld in twee kampen. De wetenden en de onwetenden, de gevaccineerden en de ongevaccineerden. Wie de wetenden zijn laat ik over aan de lezer. Wellicht ben ik de nar die niets weet. Een ding weet ik wel: ik open graag de dialoog en luister naar de ander. Ik verketter niet degene met een andere opinie.

 

De tijd is gekomen om naar elkaar te luisteren en de overheid bij voorbaat niet te vertrouwen.

 

Denk aan wat zij heeft gezegd. Denk aan wat zij morgen zal zeggen, maar is er een overheid die iets anders zal doen?