Bergtoppen en wereldrijken

Alles heeft met alles te maken. Wanneer de monnik de berg beklimt, zal hij ooit de top bereiken. Gezien het feit dat monniken niet kunnen vliegen, heeft hij maar twee keuzes: ofwel kan hij op de top blijven, ofwel daalt hij de berg weer af. Er kunnen verschillende redenen zijn waarom de monnik de berg beklimt. Hij wil verlichting vinden; hij wil genezing vinden; hij zoekt de eenzaamheid; hij wil de wereld aanschouwen vanaf een hoge plek; hij vlucht uit de wereld. Al deze redenen zijn te herleiden tot een: de vlucht met als doel contemplatie.

Hoewel een wereldrijk niet streeft naar verlichting en evenmin naar contemplatie, wil het wel degelijk de top bereiken en zo lang mogelijk de wereld regeren. Daarom zouden we dit beeld deels kunnen opvatten als metafoor voor iedere willekeurige samenleving. In de loop der geschiedenis zijn er diverse wereldrijken geweest. We hadden het Perzische Rijk, het Osmaanse Rijk, Het Rijk van Alexander de Grote en het Romeinse Rijk. John Feffer vergelijkt Trump met de Romeinse keizer Caligula. (Feffer, 2017) Een treffende vergelijking. Beiden zijn gecorrumpeerd door de macht; beiden deden / doen aan pussygrabbing; beiden trokken / trekken zich nergens wat van aan. Beiden waren / zijn baas van een superrijk in verval.    

     

We weten dat door een goed voedselpatroon en veel beweging de mens langer wordt. In Amerika is aan dat proces al enige tijd terug een eind gekomen. De mensen worden er korter. De levensverwachting loopt er terug. Het aantal moorden neemt toe. Daarbij treffen we in de V.S. relatief de meeste mensen aan met obesitas.  De V.S. staan bovendien ook nog eens aan de top van het lijstje van westerse landen waarin zowel baby’s als vrouwen bij de geboorte van een kind komen te overlijden. (Bernstein, 2017)

In 2014 stonden de V.S. op plaats 14 van de Sociale Progressie Index (Werleman, 2014). Op deze zelfde index, geproduceerd door de Harvard Businessschool is het land in 2016 beland op plaats 19. Met betrekking tot milieukwaliteit, zorg en basiskennis staat het land op resp. plaats 36, 37 en 40 (Feffer, 2017)

 
Tegelijkertijd stijgen de aandelenbeurzen sinds het aan de macht komen van Trump. Die stijging wordt veroorzaakt door de toezegging van Trump dat hij wil investeren in infrastructuur en het leger. Hij wil het defensiebudget met 10 % ophogen, terwijl het land gebukt gaat onder een hoge schuldenlast. (Knopers, 2016) De officiële schuld bedraagt 19 biljoen, maar is in werkelijkheid vier keer groter, aldus professor James Hamilton van de University of California-San Diego. (Knopers, 2013)  Dat kan een tijdje goed gaan, maar in de afgelopen jaren stond het land al enkele keren op het punt dat het niet langer in staat was de overheidssalarissen te betalen. Iets degelijks komt voor zover ik weet alleen in Rusland of in Derde Wereldlanden voor.

Hoewel de huidige staat waarin het land verkeert, niet te danken is aan Trump, maar veeleer aan Obama die de staatschuld in de acht jaar dat hij president was, liet verviervoudigen, zal het land onder Trump alleen nog maar verder bergafwaarts gaan. Dat kan ook haast niet anders wanneer een superpower ervoor gekozen heeft een clown als president aan te stellen. Trumpisme is synoniem voor arrogantie, domheid, seksisme, wereldvreemdheid, negeren, ontkennen en nog veel meer van dit soort negatieve begrippen. In feite is hij een neppresident. Kunnen we dan nog wel iets positiefs over hem noemen? Ja, hij heeft ervoor gezorgd dat er wat minder negatief over Rusland wordt geschreven. Tevens zal hij er vermoedelijk voor zorgen dat het verval waarin het land al enige tijd verkeert, in een stroomversnelling zal komen. De monnik is veranderd in Woody Allen in een slapstick die met zonnebril en scheefhangend petje op en met een klappertjespistool in een plastic holstertje op een stel tweedehands ski’s de berg afroetjst.

Ondertussen wordt elders in de wereld al druk gedelibereerd over de vraag wie de overblijfselen van wat eens het machtigste land ter wereld was, zal gaan consumeren. China en Rusland komen op stoom. Het oude Europa is zelf een speelbal dat onder leiding van een drankorgel met aan zijn zijde een Timmermanneke niet weet welke spelers het moet inzetten om de bal in het goede doel te doen belanden.  

Toch vormen datzelfde klappertjespistool uit de slapstick en het feit dat Trump zichzelf zal isoleren door zijn clowneske en arrogante optreden een gevaar dat we niet moeten onderschatten. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Trump is opperbevelhebber van een wereldmacht die toegang heeft tot twee derde van de wereld.

Andere monniken maken hun opwachting: Russische kozakken en het tot leven komende Chinese terracottaleger. Europa kan niet anders dan met lede ogen aanzien hoe de Amerikaan, onze zogenaamde stoere bevrijder, plaats moet maken voor mensen uit een andere wereld, mensen die inmiddels halverwege de berghelling staan en oog in oog met de naar beneden roetsjende  komiek op retour.

Dordrecht, 4 maart 2017   

Bronnen:

1.      John Feffer, Making America mediocre again, gepubliceerd op Other news, 3-3-2017

http://www.other-news.info/2017/03/making-america-mediocre-again/#more-13168

2.      Lenny Bernstein, U.S. Life Expectancy will soon be on par with Mexico’s and the Czech Republic’s, Washington Post van 21-02-2017

https://www.washingtonpost.com/news/to-your-health/wp/2017/02/21/us-life-expectancy-will-soon-be-on-par-with-mexicos-and-croatias/?utm_term=.5f3e5eff96ce

3.      C. J. Werleman, Global rankings study: America in warp-speed decline, 04-09-2014 http://www.salon.com/2014/04/09/global_rankings_study_america_in_warp_speed_decline_partner/

4.      Frank Knopers, Amerikaanse staatsschuld passeert 19 biljoen, 3-2-2016

http://marketupdate.nl/nieuws/economie/kredietcrisis/amerikaanse-staatsschuld-passeert-19-biljoen/

Natasha's waarheid

In de Moscow Times van 2 maart jl. las ik een paradoxale paradox. Een tegenstelling die schijn is, die niet echt is en die tegelijkertijd zichzelf uitvlakt. Het woord paradox betekent letterlijk “tegen mening”. In het bewuste artikel “Moscow says the NYT Reported Fake News About Russia’s War on Fake News” is te lezen dat de Russische regering nepnieuws maakt van echt nieuws dat in feite nepnieuws is. Kortom: al het nieuws is geen nieuws, want iets wat nep is, is niet echt en bestaat niet. Je zou ook kunnen zeggen dat er volgens Moskou diverse waarheden bestaan die in feite geen waarheden zijn.  

De metafoor uit de inleiding van het artikel maakt deze paradoxale werkelijkheid op een intrigerende manier aanschouwelijk. Dr. Strange valt in een caleidoscopisch gat dat uiteindelijk de pupil van zijn bloedeigen oog blijkt te zijn.

De Pravda, opgericht in 1917 door de Bolsjewieken, bestaat nog steeds. Ironisch genoeg betekent het woord pravda waarheid. De Pravda vertelde tot 1991 de waarheid van de Partij. Vanaf 1991, het moment waarop het wilde kapitalistische westen toesloeg onder leiding van Jeltsin die een zetbaas was van de Amerikanen, ontstond er een andere waarheid, een andere Pravda. Ook daaraan kwam een eind. Inmiddels leven we in een tijd waarin de waarheid wordt verdoezeld, verdraaid, verborgen en verdonkeremaand. Eindelijk zien we in praktijk gebracht wat Nietzsche ooit beweerde: de waarheid bestaat niet. Niets is wat het lijkt.

De strijd tegen de waarheid is begonnen. Natuurlijk is propaganda een middel dat honderd jaar geleden al is ingezet. Zowel communisten als kapitalisten gebruikten propaganda om hun doelen te bereiken. Het verschil tussen vroeger en nu is dat berichten zich sneller verspreiden, grotere doelgroepen bereiken en regeringen officieel met elkaar de strijd aangaan om uit te maken wat echt is of niet. Moskou voert nu campagne om het nepnieuws te ontmaskeren en vanzelfsprekend komt al het nepnieuws uit het westen.

In de winter van 1982 zat Natasha in groep 6. De juffrouw vertelde de klas dat Rusland goed zorgde voor al haar burgers en dat alle kinderen blij moesten zijn om in dit prachtige Rusland te wonen. Overal ging het goed. Natasha stak haar vinger op en deelde de juffrouw mee dat het bij haar thuis helemaal niet zo goed ging. Het was koud en er was niet altijd eten. Deze waarheid, de waarheid van Natasha, kwam niet verder aan het licht. De uitspraak van Natasha was slechts een rimpeling aan de oppervlakte van een rustig meer. Haar ouders kregen bezoek van de directrice van de school. Natasha’s waarheid verdween. Toch is de Russische staat er nooit in geslaagd Natasha tot rust te brengen. In Rusland bestaan altijd Natasha’s en zij dansen niet alleen hun eigen dans, maar ook hun Russische dans.

In mijn kinderjaren werd mij verteld dat het rode gevaar ieder moment kon toeslaan. Mijn vader had het overigens niet alleen over het rode gevaar, maar ook over het gele gevaar. Hij twijfelde: welk gevaar was groter? Hoewel de Sovjet Unie in de jaren zeventig wel degelijk een grootmacht van betekenis was, heeft het nooit gevaar opgeleverd. Nu is dat gevaar er nog minder. Rusland besteedt hooguit een tiende van datgene wat Amerika besteedt aan militaire uitgaven. Toch wordt ons door de strot geduwd dat Rusland gevaarlijk is. 

De westerse journalisten mogen dan grappen maken over het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken dat zich nu bezighoudt met een nieuw project, namelijk het aan de kaak stellen van nepnieuws, de grootste clown van deze tijd is Donald Trump die het bedriegen van mensen en het verdraaien van waarheden tot een tweede natuur heeft gemaakt.

De uit het noorden afkomstige trol eet niet langer mensen, is uit het sprookje ontsnapt en heeft zichzelf verkocht aan de hoogste bieder. De trol is diplomaat geworden, geschiedvervalser. Gelukkig zijn er nog steeds dichters die zingen en zullen Natasha’s altijd dansen. Een onbekende dichter uit Rusland, Igoriwanowitsch Kobzev, heeft ooit geschreven:

“Als een zin van mijn gedichten ooit zal worden gezongen door mijn vijanden, dient het volk al mijn gedichten te verbranden.”