De Pickwick Papers was een feuilleton dat Dickens in 1936 in
maandelijkse afleveringen zou laten verschijnen. Uiteindelijk werd het de
eerste roman van Charles Dickens die nog in datzelfde jaar verscheen. De roman
was getiteld The Posthumous Papers of the Pickwick Club, ook wel The
Pickwick Papers (Nederlands: De nagelaten papieren van de
Pickwick Club). Intussen hebben we in Trouw geen maandelijks
feuilleton, maar een dagelijks feuilleton dat eveneens leidt tot een roman,
maar dan eentje waarin werkelijkheid en fictie met elkaar verweven zijn.
Ooit was er een Romeinse Keizer. Hij dacht na over zijn
slaven. Hij dacht erover na dat hij al die slaven eten moest geven en kwam tot
de conclusie dat hij hierdoor niet rijk kon worden. Hij kon ze niet slaan,
omdat ze anders gewond zouden kunnen raken en ze niet meer konden werken. Hij
bedacht het volgende: ik laat ze allemaal vrij en geef ze een cent voor iedere
steen die ze mij brengen. Nu hoefde hij ze geen eten meer te geven. En in korte
tijd werd hij erg rijk. Zo ging het ook met de Stichting Solidaridad waarvan
Nico R. de enige is die weet hoe alles werkt. Nico noemt dergelijke ideeën
solidariteit. Hij laat de boeren in Nicaragua en Honduras en nog een aantal van
die landen niet voor zich werken. Hij betaalt ze een paar centen voor iedere
kilo koffie en 1 cent per kilo bananen. Op die manier gaan ze niet dood en
wordt Nico rijk. Om dat voor de buitenwereld te verbergen, bedacht Nico een
internationaal labyrint. Hij opende een keukentje in Hong Kong en drie
achterkamertjes in de vorm van een trust in Zuid-Afrika. Nico moet hebben
gedacht dat een trust mensen wel vertrouwen schenkt. Nu ja, in ieder geval had
hij er zelf wel vertrouwen in. Hij kende dat verhaal van die Romeinse keizer.
Ja, en de mensen kochten bananen die o.k waren en op de
pakken koffie prijkte de naam van onze grote schrijver Multatuli die zo veel
geleden had dat hij in 1860 een roman publiceerde over de misstanden in ons
Insulinde. Dus die pakken bieden solidariteit. Nico geloofde heilig in deze
formule en bedacht dat Panama nog niet zo’n gek landje was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten