vrijdag 30 maart 2018

De wereld is als een op hol geslagen paard



In Nederland leven wij steeds meer volgens de Amerikaanse tradities, volgens ‘the American way of life’. We horen de hele dag Engelstalige liedjes; we studeren aan Engelstalige universiteiten; we volgen de Amerikaanse verkiezingen op de voet alsof het om Nederlandse verkiezingen gaat en we vieren steeds vaker Amerikaanse feesten, zoals Halloween en Thanksgiving. In de media verschijnen hoofdzakelijk berichten die op een of andere manier gerelateerd zijn aan Amerika en ook de politiek lijkt steeds meer op een vazal van Amerika. Zo nu en dan wordt ons voorgehouden dat wij in een meerpolige wereld leven. In wezen gaat het om een bipolaire wereld: wit en zwart, goed en kwaad. De vrije wereld is het westen en is goed. Het kwaad neemt verschillende gestaltes aan: meestal zijn het de Russen en zo nu en dan is het de terrorist in de vorm van IS, Iran of een of ander obscuur regime en de laatste jaren is China.
Nu is er skripal, zeer waarschijnlijk afkomstig uit Rusland…Een spion zou zijn vergiftigd. Daar is eigenlijk niets mis mee. Het is toch heel normaal dat spionnen worden vermoord, of dat nu door gif of door een kogel plaatsvindt, doet er niet veel toe. Ian Fleming greep het thema jaren geleden al aan om er spannende boeken over te schrijven en als gevolg daarvan kijken we nu graag naar een James Bondfilm. Plotseling vindt het westen dat niet normaal en grijpt het een gebeurtenis aan, een niet bewezen vergiftiging om Rusland nog zwarter te maken dan het al is in de ogen van de haviken die nu de dienst uitmaken van de westerse politiek. De ene na de  andere maatregel wordt uit de kast gehaald om de Russische regering zoveel mogelijk te provoceren. Het uiteindelijke doel is de Russische bevolking in opstand te laten komen tegen Poetin en zijn consorten.
Poetin heeft in de eerste tien jaar van zijn bewind gezorgd voor een verbetering van de Russische levensstandaard. Na 2010 is het bergafwaarts gegaan. Ik zou dan ook zeker niet op Poetin hebben gestemd. De maatregelen die niet alleen nu, maar die al sinds de afgelopen vijf jaar genomen zijn, met als doel Rusland in het verdomhoekje te plaatsen, met als doel Rusland kapot te maken, hebben met name grote gevolgen voor de Russische bevolking. Nu wil men de oligarchen treffen in hun portemonnee door hun bankrekeningen te bevriezen. Het gevolg zal zijn dat de belastingen voor de gewone Rus omhoog gaan. Dat is nu juist precies wat het westen beoogt: de gewone Rus treffen in zijn portemonnee, in zijn levensstandaard. Doel: opstand! En…. Een vazal plaatsen, conform Jeltsin, zodat de rijken weer geld kunnen verdienen aan het arme Rusland.
Is bovenstaande redenering een complottheorie? Nee, zeer zeker niet. Vragen. Waarom zou het westen zich druk maken om de dood van een spion? Arabische spionnen worden ook vermoord. Waarom zoveel ophef over de vergiftiging van een spion? Stel dat het zou gaan om een Nigeriaan, is dan de ophef evenredig? En dan de maatregelen? Zijn die niet een tikje overtrokken?
Kortom: deze hele actie is beslist voorgekookt. De vergiftiging door Rusland is niet bewezen, maar “highly likely….” De maatregelen zijn absoluut overtrokken en volgens Maxim Februari zouden dergelijke maatregelen zelfs kunnen leiden tot het einde van de beschaving. Hij schreef immers over de hyperbool die niet meer herkend wordt, welnu: ik zie deze maatregelen als een opgeblazen hyperbool der hyperbolen die zou kunnen leiden tot het uiteen spatten van de wereld. Misschien is deze hele actie wel het gevolg van het ultieme plan om nepnieuws te brengen als een nieuwe werkelijkheid. Orwell zou hierover gedroomd kunnen hebben; Zamjatin zou er een volgende roman over hebben kunnen schrijven, getiteld ‘Zij’.  
(Al deze sancties, de straf, wat overigens ook een Russisch woord is, zijn niet gericht tegen de leiders, maar tegen het volk. Ik kan niet anders dan concluderen dat het westen het Russische volk wil vernietigen.)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Europa, een valse belofte

  Dordrecht, 04 februari 2024 In de jaren dertig van de twintigste eeuw hield Stefan Zweig drie lezingen. De eerste vond plaats in 1932 ...