Het wordt hoe langer hoe gekker. In Nederland tellen we de
vogels, de insecten, de schapen en alles wordt voorzien van een etiket. Er zijn
zelfs speciale dagen ingesteld waarop mensen worden opgeroepen massaal te gaan
tellen. Het vogelweekend. Het zal misschien niet zo lang meer duren of alle
bijen en vliegen en torren krijgen een minichip geïnjecteerd waardoor we zien
waar ze zich bevinden en wanneer ze doodgaan. Nu is er ook eindelijk in kaart
gebracht hoeveel witte mensen als romanpersonage figureren in romans en dat
natuurlijk in vergelijking met zwarten. Men heeft tevens onderzocht hoeveel
hoogopgeleiden in relatie tot laagopgeleiden als personage optreden en hoeveel
vrouwen in vergelijking met mannen. De conclusie is dat de hoogopgeleide witte
man de literatuur domineert.
Diezelfde hoogopgeleide witte man domineert ook in de
economie. Hoewel het aantal hoogopgeleide vrouwen vrijwel gelijk is aan het
aantal hoogopgeleide mannen, is het aantal vrouwen in de top van bedrijven
sterk ondervertegenwoordigd. Daar wordt tegen geageerd en terecht. Dat de witte
man als hoofdpersoon veel vaker voorkomt dan de zwarte man, is volkomen
logisch. Er zijn nu eenmaal veel meer blanke schrijvers dan zwarte schrijvers en
een schrijver kiest meestal een hoofdpersoon met wie hij zichzelf kan
identificeren. Dat de hoofdpersoon hoog is opgeleid is evenmin vreemd.
Laagopgeleide mensen lezen vrijwel geen literatuur en een belangrijke functie
van literatuur is identificatie en projectie.
Als men zou onderzoeken hoeveel Russen er in Russische
boeken voorkomen, zou de conclusie waarschijnlijk zijn: meer dan 90 %.
Waarschijnlijk zal de meerderheid van de hoofdpersonen in deze Russische boeken
man zijn en hoogopgeleid.
Je zou dezelfde vraag kunnen stellen over Russische
literatuur: waarom komen er zoveel Russisch mensen voor in Russische boeken?
Waarom komt er zoveel sneeuw voor op de Noordpool? Waarom ligt er zoveel zand
in de woestijn?
Daarbij klopt de titel helemaal niet, want de gestelde
vraag wordt overduidelijk beantwoord in het artikel. Sander vindt het erg. Hij
had de vraag beter weg kunnen laten of een bevestiging van gemaakt. Zoiets als:
‘De hoogopgeleide man domineert de literatuur en dat is heel erg’.
Als ik het artikel wat beter analyseer, dan maakt Sander
ook bezwaar tegen de manier waarop een vrouw wordt geschetst. Smeets valt het
op dat schrijvers het uiterlijk van vrouwen belangrijker vinden dan van de man.
Dat is toch volkomen logisch. De meeste schrijvers zijn heteroseksueel en een
kenmerk van de heteroseksueel is dat ze van vrouwen houden. Een homoseksuele
schrijver zou de man op een aantrekkelijke manier beschrijven. Vergelijk
sommige romans van Gerard Reve. Kortom: hetgeen wat hier wordt beweerd, is
volkomen logisch en dus onzin.
Dat de niet-Westerse mens er bekaaid afkomt, is eveneens
logisch. In de meeste gevallen komt deze niet-Westerse mens er bekaaid af,
althans in West-Europa. Wil Sander misschien dat schrijvers een roman schrijven
over de burgemeester van Rotterdam? Het artikel doet me denken aan de
schrijvers die in het geweer kwamen tegen de beslissing van het CPNB. Er moeten
per se evenveel vrouwen als mannen aan de beurt komen om het boekenweekgeschenk
te schrijven. Mannen mogen niet schrijven over moeders, want dat kunnen vrouwen
beter. Eens in de twintig jaar moet de schrijver van het boekenweekgeschenk een
homo of lesbienne zijn, want minstens 1 op de twintig mensen is homo.
Natuurlijk moeten er in minstens tien procent van de boeken homo’s en/of lesbiennes
voorkomen en in liefst alle boeken moeten personages van niet-Westerse herkomst
een rol spelen. Zo niet, dan zullen we ervoor zorgen dat de lezer jou als
schrijver gaat boycotten. Dus pas op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten