donderdag 10 mei 2018

Griet op de Beek, een nietszeggende kreek


De recensent van De Volkskrant was vernietigend over ‘Gezien de feiten’. Daar hoef ik het natuurlijk niet mee eens te zijn. Hij vond De kraai van Kader Abdollah slecht, terwijl ik dat nog niet zo’n slecht geschreven werkje vond. Hij vond het boekje van Esther Gerritsen goed, terwijl ik het niet te pruimen vond. De vraag is of ik het eens kan zijn met het oordeel over Griet op de Beek.

Dit verhaal begint met een begrafenis. Een voorbeeld: ‘Het glas bleef heel, scherven die geluk brengen waren hun niet gegund, maar het witte tafelkleed kleurde bruin en zijn sandwich verdronk ter plekke in de plas op zijn bord.’ Clichématiger kan bijna niet. Ik lees verder. Het verhaaltje kabbelt dan door, zoals een nietszeggend beekje op weg naar nergens, om maar eens even het jargon te gebruiken van Griet op de Beek. Ik lees passages op de rechterbladzijdes. De linker sla ik over. Het is saai. Nog eentje: ‘Ze gleed weg in oeverloze ravijnen’. En dan: “haar zuchten vervluchtigde in de lucht’, misschien geen cliché, maar wel een nietszeggende zin.

Ik heb het uit. Het is inderdaad een niemendalletje. Een prul. Waar gaat het eigenlijk over? Een vrouw verliest haar man. De man was ziek en vrij snel doodgegaan. Een begrafenis. Vervolgens gaat ze haar Afrika om daar iets te doen als vrijwilliger. Daar ontmoet ze Daniel. Daniel versiert haar. Zij is 73. Hij een stuk jonger. Hij komt naar Europa en ze hebben seks. Ze kan zich laten gaan, in tegenstelling tot de periode met haar man. Haar man moest niks hebben van seks. Zij wel. Haar dochter vindt het allemaal niks. Ze gaan terug, krijgen een ongeluk met de jeep en dat is het. Wat is nu het thema? Een vrouw die het geluk vindt, dankzij de dood van haar man.

Een dergelijk verhaal zou goed te beschrijven zijn, maar Griet heeft het op een saaie manier verwoord. Er is geen sprake van originaliteit. De titel ‘Gezien de feiten’ zou je kunnen verklaren door het idee dat de vrouw een nieuwe man vindt, gezien de feiten. Dankzij de feiten…
Kortom: een verspilling van papier.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Europa, een valse belofte

  Dordrecht, 04 februari 2024 In de jaren dertig van de twintigste eeuw hield Stefan Zweig drie lezingen. De eerste vond plaats in 1932 ...