De zon is slechts een flakkerend licht in doffe, grijze lucht
De equinox duurt nog circa 80 dagen.
Tot die tijd zijn wij slechts een klein gehucht,
Een schip, een bark, dat bij vlagen
Nog weet waar het zich bevindt.
Gracchus, een kapitein in een Kafkaiaans verhaal,
Voert zijn bark naar niemandsland
Wij zijn passagiers, in de haven, bij het gemaal
Ver weg is de wereld, de wereldbrand
De wind doet ons stranden in blinkend grind.
We zijn verward in de tijd.
Middernacht is niet meer dan een station
Zoals een haven, een halte, een perron
We zijn verward in de strijd
Waarin ideeën ons voeren.
De glanzende zee kabbelt zachtjes voor de kust
Ik
heb mijn voeten in het zand en kijk
naar de einder en verwacht niets dan lust
Niets dan de schoonheid van de wereld
In een galmende kreet die over de zeeën klinkt.
Alleen de wind weet van de uitgeholde stenen
Alleen de zon kent de verstarring van het water
Hij die denkt de waarheid te kennen
Is een nar in een verstrikt bestaan
Van geplaveide tempels.
Dordrecht, 4 december 2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten