First day

De eerste dag. De dag waarop jij mijn leven raakte. Vandaag heb ik weer eens een korte reactie geschreven op een artikel dat handelde over de adel. De schrijver is zelf van adellijke komaf. Daarom is hij positief over de adel. Ik kan in zijn artikel lezen dat hij het eigenlijk wel jammer vindt dat hij zich niet als adel kan manifesteren. Hij doet dat dan toch door middel van het schrijven van boeken en artikelen in de hoop op die manier toch te laten zien wie hij is. Hij is van adel, dus anders dan de anderen. De mens maakt zichzelf niet anders dan de anderen door zijn bloed, maar door zijn gedrag, niet door zijn afkomst, maar door hetgeen wat hij doet en zegt. In zijn artikel schrijft hij bijvoorbeeld dat de communistische machthebbers zichzelf op een onterechte manier hebben verrijkt, maar dat geldt ook voor de adel. De adel was niets anders dan de bovenlaag van de bevolking, de zogenaamde elite. In Nederland praten we sinds een jaar of tien over BN-ers. Veel van die BN-ers zien zichzelf als elite, terwijl ze dat niet zijn. Wat is daadwerkelijk elite? Volgens het woordenboek: uitverkorenen. In het dagelijks leven heeft het woord dan ook die betekenis. Zowel een professor als een televisiester zien wij als elite. Naar mijn idee zou de elite moeten bestaan uit mensen die zich bezighouden met wetenschap, literatuur, muziek, kunst, maar wel op een positieve manier. Politici zouden ook tot de elite kunnen behoren, afhankelijk van hun gedrag. Is sprake van een visie? Wanneer men iets betekent voor de samenleving, wanneer men de samenleving op een positieve manier verandert, zou men tot de elite kunnen behoren. 

Maar goed, deze Jaap Scholten schrijft over de armoede van de adel in Hongarije. Hij vindt ook dat de adel zich weer moet laten zien in Nederland. De adel wil zich echter niet laten zien. Aan de mensen die weten wie zij zijn, hoeven ze zich niet te laten zien. Aan de anderen, het gepeupel, willen ze zich niet laten zien. Ik zou mij ook niet graag willen laten zien wanneer ik een bijzonder iemand zou zijn. Stel dat ik een bekende schrijver zou zijn, zou ik dan naar al die televisieshows gaan om mijzelf te tonen? Nee. Misschien dat ik het zou doen vanwege het geld. Ik zou dan een opportunist zijn, net als vele anderen. Ik ben maar een gewone leraar,iemand die behoort tot de groep mensen die door politici en degenen die de macht in handen hebben niet worden gerespecteerd. De gemiddelde leraar verdient minder dan een goede automonteur. En dan zijn er nog leerlingen en ouders die denken dat beroepen waarbij je je handen moet gebruiken, niet betaald worden. Als je ergens goed in bent, word je betaald. Dat geldt niet voor leraren. Of je nu goed bent of niet goed, iedereen krijgt evenveel of even weinig. Op veel scholen lopen docenten rond die hetzelfde werk doen als hun collega's, maar per maand 800,-- meer op hun bankrekening gestort krijgen. 

Het onderwijs is in Nederland op een rare manier geregeld. Iemand die 10 of 20 of zelfs 30 jaar ervaring heeft in het onderwijs, al is het op hetzelfde type onderwijs, al heeft hij of zij lesgegeven in dezelfde klassen, dan nog moet deze docent helemaal van voren af aan beginnen met een beoordeling zodra hij op een andere school terechtkomt. Ik vraag me af hoe dat in andere bedrijfstakken is geregeld. Een minister word je zo maar, zonder te hebben aangetoond dat je ervaring hebt. Het hoogste ambt in Nederland vraagt geen ervaring, maar voor alle andere beroepen vraagt men ervaring. Natuurlijk kan een minister binnen drie maanden al weer worden weggestuurd, maar dan heeft hij daarna toch wel een zeer goede basis om ergens anders, in een hoge functie, terecht te komen. Nog vreemder is het dat een teamleider zichzelf helemaal niet hoeft te bewijzen, terwijl hij toch ook een aantal uren voor de klas moet staan. Een teamleider wordt meteen in vaste dienst genomen.

posted on Sunday, January 30, 2011